۸۴.رَسُولُ الْمَوتِ الْوِلاَدَةُ .
۰.
حكيمانى كه حكمت نيك دانند
ولادت را رسول مرگ خوانند
۸۵.رِوَايَةُ الْحَدِيثِ نسبة إلَى النبي عليه000 ۱ .
۰.
روايت كردن قول پيمبر
بدو نسبت كنند آن قول يكسر
۸۶.رُعُونَاتُ النَّفْسِ تُتْعِبُهَا ۲ .
۰.
رعونت ، مرد را بس ناصواب است
هميشه نفس رعنا در عذاب است
۸۷.رَاعِ الحَقَّ عِنْدَ غَلَبَاتِ ۳ النَّفْسِ .
۰.
به وقت جنگ و وقت خشم زنهار
مرو از جا و حق را گوش مى دار
۸۸.رَفِيقُ ۴ الْمَرْءِ ۵ دَلِيلُ عَقْلِهِ .
۰.
رفيق مرد باشد در همه حال
نشان عقل او بى قيل و بى قال
حرف الزاء
۸۹.زِنِ الرِّجَالَ بِمَوَازِينِهِمْ .
۰.
اگر خواهى بدانى مردمان را
به ميزان كسان بركش كسان را
1.آ ، مى ، جل ، مر : انتساب إلى رسول اللّه ، وفي هامش مى : الرسول (ص) .
2.هوامش (آ ، مر) : «متعبها» ، جل : «متعباتها» ، وفي هامشه : تبِعُها ـ متعبُها .
3.آ ، جل ، هامش مر : «غليان» ، وفي هامش آ : غلبات .
4.آ ، و هوامش (مى ، جل ، مر) : رفق .
5.هوامش (آ ، مر) : المؤمن .
