۱۰۸.سُمُوُّ الْمَرْءِ مِنَ التَّواضُعِ ^۱ .

۰.
بلندى ، مرد را و نيك نامى
بود اندر تواضع اى گرامى

حرف الشين

۱۰۹.شَيْنُ الْعِلْمِ الصَّلَفُ ^۲ .

۰.
صلف مر علم را عيبى تمام است
تصلُّف عالمان را بند دام است

۱۱۰.شَرُّ الاُمُورِ أقربُها عَنِ الشَّرِّ ^۳ .

۰.
ميان كارها بد باشد آن كار
كه نزديك بدى گردد به يك بار

۱۱۱.شَمِّرْ فِي طَلَبِ الجَنَّةِ .

۰.
بجُستى چون بهشت جاودان را
به مردى كن تدارك كار آن را

۱۱۲.شُحُّ الغَنِيِّ عُقُوبَةٌ .

۰.
عقوبت دان همه^۴بخل توانگر
بخيلان غنى را خاك بر سر