۱۳۱.ضِيَاءُ الْقَلْبِ مِنْ أكْلِ الْحَلاَلِ .

۰.
اگر خواهى كه روشن باشدت دل
خورش كن از حلال پاك حاصل

۱۳۲.ضَرْبُ اللِّسَانِ أوجعُ ^۱ مِنْ طَعْنِ ^۲ السِّنَان .

۰.
مكش تيغ زبان وز ضرب بگذر
بود تيغ زبان از تيغ بدتر

۱۳۳.ضَلَّ مَنْ رَكَنَ إلَى الأشْرَارِ .

۰.
گرت ميل است با اشرار و فجار
شوى گمراه و بدبخت آخر كار

۱۳۴.ضَلَّ مَنْ بَاعَ الدِّينَ بِالدُّنيَا .

۰.
كسى كو مى فروشد دين به دنيا
بود گمراه در دنيا و عقبا

۱۳۵.ضِيقُ الْقَلْبِ أشَدُّ مِنْ ضِيقِ الْيَدِ ^۳ .

۰.
بتر از تنگ دستى تنگىِ دل
نباشد تنگ دل را هيچ حاصل

۱۳۶.ضَاقَتِ ^۴ الدُّنيَا عَلَى مُتَبَاغِضَيْنِ ^۵ .

۰.
دو جاهل را كه با هم قصد و جنگ است
جهان بر هر دوشان از غصّه تنگ است