۱۳۷.ضَاقَ صَدْرُ ^۱ مَنْ ضَاقَ ^۲ يَدُهُ .

۰.
هميشه تنگ دست دل تنگ باشد
هنر با تنگ دستى ننگ باشد

حرف الطاء

۱۳۸.طَابَ وَقتُ مَنْ وَثِقَ بِاللّهِ تعالى ^۳ .

۰.
خوشا وقتى كه دارد آن خردمند
كه باشد اعتمادش بر خداوند

۱۳۹.طُوبى لِمَنْ رُزِقَ العَافِيَةَ ^۴ .

۰.
خنك آن را كه روزى عافيت داد
بود از عمر و جانِ خويشتن شاد

۱۴۰.طَالَ عُمْرُ مَنْ قَصُرَ تَعَبُهُ ^۵ .

۰.
اگر عمر درازت آرزو هست
بدار از رنج دنيا وز غمش دست

۱۴۱.طَلَبُ الأدَبِ أوْلى ^۶ مِنْ طَلَبِ الذَّهَبِ .

۰.
ادب جستن به از زر جستن اى دوست
ادب مر آدمى را مالِ نيكوست

۱۴۲.طِرْ مَعَ الأَشْكَالِ .

۰.
اگر خواهى صفاى زندگانى
زمانه ساز شو تا دير مانى