۱۴۹.ظُلاَمَةُ الْمَظلُومِ لاَ تَضِيعُ ۱ .
۰.
نگردد آه دودآلود مظلوم
هبا هرگز ، بود پيوسته مسموم
۱۵۰.ظُلْمُ الظَّالِمِ يَقُودُهُ ۲ إلَى الْهَلاكِ .
۰.
ستمگر را ستم از بهر كردار
به دوزخ مى كشد هر روز صد بار
۱۵۱.ظَمَأُ ۳ الْمَالِ أشَدُّ مِنْ ظَمَأِ المَاءِ .
۰.
به مالت تشنگى از آب بدتر
به آب ار تشنه باشى هست در خور
۱۵۲.ظِلُّ السُّلْطَانِ ۴ كَظِلِّ اللّهِ ۵ .
۰.
جهان را سايه سلطان داور
بود چون سايه اللّه اكبر
۱۵۳.ظُلْمَةُ الظَّالِمِ ۶ تُظْلِمُ الإيْمَانَ .
۰.
كند تاريك ظلم ظالم ايمان
نمايد كفر و ايمان هر دو يكسان
۱۵۴.ظِلُّ ظُلْمِ ۷ الظَّالِمِ قَصِيرٌ .
۰.
مشو در سايه ظالم پنه۸خواه
كه باشد ظلم ظالم سايه كوتاه
1.مى : لا يضيع .
2.هامش جل : ظلم المظلوم يقود .
3.هامش آ : أظلماء .
4.أي السلطان العادل القائم بأحكام اللّه .
5.آ : «كظل الرحمن» ، وفي هامشه : «ظل اللّه ـ كظل اللّه » ، ولا يوجد هذه في جل .
6.آ ، جل ، هامش مى : الظلم .
7.آ ، مى ، جل ، مر : عمر .
8.در نسخه اصل «بنه» است .
