۱۹۷.كَفاك ^۱ مِنْ عُيُوبِ الدُّنيَا أنْ لاَ تَبْقى ^۲ .

۰.
ز عيب دار دنيا اين تو را بس
نمانى و نماند اندر او كس

۱۹۸.كَفَاكَ هَمّاً عِلْمُكَ بِالْمَوْتِ .

۰.
تو را اين غم ز دنيا بس كه دانى
نمانى در زمانه جاودانى

۱۹۹.كَمَالُ الْجُودِ الاعْتِذَارُ مَعَهُ ^۳ .

۰.
كمال جود باشد بخشش تام
كه منعم عذر خواهد وقت انعام

حرف اللام

۲۰۰.لِينُ الْكَلاَمِ قَيْدُ القُلُوبِ .

۰.
سخن چون نرم و شيرين گفت قايل
كند دل ها به قول خويش مايل

۲۰۱.لَيِّنْ قولَكَ ^۴ تُحْبَبْ .

۰.
سخن را نرم گو اى مرد هشيار
اگر خواهى كه دارى يار بسيار

۲۰۲.لَيْسَ الشَّيْبُ مِنَ العُمْرِ .

۰.
نباشد در حساب عمر پيرى
سزد آن را كه از عمرش نگيرى