۲۳۳.هاتِ ما عِنْدَكَ تُعْرَفْ بِهِ .

۰.
بياور زانچه در ذات تو باشد
تو را عاقل بدان معنى شناسد

حرف الواو

۲۳۴.وَضْعُ الإحْسَانِ فِي غَيْرِ مَوْضِعِهِ ^۱ ظُلْمٌ .

۰.
به جاى خويشتن بايد نكويى
وگرنه ظلم باشد هر چه گويى

۲۳۵.وِزْرُ صَدَقَةِ المَنَّانِ أكْثَرُ ^۲ مِنْ أجرِهِ .

۰.
منه منّت به احسانى كه كردى
كز آن معنى تو صاحب اثم گردى

۲۳۶.وِلاَيَةُ الأحْمَقِ سَرِيعةُ الزَّوَالِ .

۰.
ولايت، احمقان را نيست در خور
وگر باشد بود چون سايه و خور

۲۳۷.وَيْلٌ لِمَنْ ساءَ خَلْقُهُ ^۳ وقَبُحَ خُلْقُهُ ^۴ .

۰.
بر آن نفرين كه باشد نحس رويش
وز آن بدتر كه باشد زشت خويَش

۲۳۸.وَحْدَةُ الْمَرءِ خَيْرٌ مِنْ جَلِيسِ السُّوءِ .

۰.
تو را تنهايى اندر گوشه خود
بهْ است از همنشين جاهل بد