۲۵۸.يَأمَنُ الخَائِفُ إذَا وَصَلَ إلى مَا خَافَهُ ۱ .
۰.
ز ترس ايمن شود خايف كه بيند
به پيش آنچه ترسد وانشيند
۲۵۹.يَصِيرُ أمْرُ الصَّبُورِ إلى مُرَادِهِ .
۰.
هر آن مردى كه باشد صبر كارش
نهد اقبال، كامش در كنارش
۲۶۰.يَبْلُغُ الْمَرءُ بِالصِّدْقِ مَنَازِلَ الكِبَارِ .
۰.
كمال مرد اگر خواهى كه جويى
نيابى جز ميان راستگويى
۲۶۱.يَسُودُ الْمَرْءُ قَوْمَهُ بِالإحْسَانِ إلَيْهِمْ .
۰.
شود بر قوم خويش آن مرد مهتر
كه با ايشان كند احسان سراسر
۲۶۲.يَأسُ الْقَلْبِ رَاحَةُ ۲ النَّفْسِ .
۰.
بگويم معنى قول ولى من
چو دل نوميد گشت آسوده شد تن
۲۶۳.يَسْعَدُ الرَّجُلُ ۳ بِمُصَاحَبَةِ السَّعِيدِ ۴ .
۰.
كسى كو نيك بختى يار يابد
به كوى نيك بختان بار يابد
فهرست
1.آ ، مر ، هامش مى : «يخافه» ، هامش آ : خافه ـ وصل ما خافه .
2.جل : رأس .
3.آ : في هامشه : المرء .
4.هامش آ : «السعداء» ، مر : «من مصاحبة» ، وفي هامشه : بمصاحبة .
