سخنان و روايات حضرت على(ع): در كتاب حاضر، هم سخنان خود حضرت على(ع) آمده و هم آنچه آن حضرت از رسول خدا(ص) نقل فرموده است. همچنين، برخى احاديث كه مشتركا از امام على(ع) و ديگران نقل شده، در اين كتاب گردآورى شده است؛ مثل: حدّثنا محمد بن عيسى، ثنا عبدالسلام بن حرب عن الأعمش عن ابراهيم، عن عمر وعلى وزيد ـ انّهم قالوا ـ: «الولاء للكبر». (ص25، ح133)
همسان دانستن رفتار و گفتار: در اين مسند، افعال امام على(ع) نيز به سان گفتارهاى او تلقى شده و جزو موسوعه احاديث، آورده شده است. بدين جهت، كتاب حاضر، شامل برخى كارها، قضاوتها و نكاتى از سيره آن حضرت است؛ گرچه اينها اصطلاحا حديث نيست، بلكه حكايت فعل است. بنگريد:
الف: أخبرنا محمد بن عمر قال: حدثني عبدالرحمن بن عبدالعزيز عن محمد بن أبي أمامة بن سهل عن أبيه قال: «مات سهل بن حنيف بالكوفة، سنة ثمان وثلاثين وصلّى عليه عليّ بن أبي طالب، رضي الله عنه». يعنى عثمان بن حنيف، به سال هشتادوسه در كوفه درگذشت و حضرت امير(ع) بر جنازه اش نمازگزارد. (ص121، ش669)
ب: …«كان عليّ لايزيد (الجدّ مع الولد) على السّدس». يعنى حضرت على(ع)، سهم الارث جد را بيش از يك ششم نمى داد. (ص26، ش145)
ج: سه نفر از يك خانواده، در كشتى سواربودند، كشتى را آب فراگرفت و هرسه، همانجا مردند و مشخص نبود كدام ديرتر جان داده تا اموال مانده، از آن او باشد. حضرت ابتدا به مادرشان ـ كه زنده بود ـ، از اصل مال هريك، يك ششم داد. آنگاه، دوششم ديگر از سهم الارث را به مادر داد و مانده را بر عصبه نهاد. (ص27، ش146)
نمونه هاى ديگر را بنگريد: ص27، ش188؛ ص2976، ح17275؛ ص3000، ح17406؛ ص25، ح137؛ ص23و 25و27.