مضمون ، در شعر، بدين صورت آمده است:

يا حار همدان، من يمت يرنىمن مؤمن أو منافق قبلا
ابن سعد از شعبى روايت كرده است: «ديدم حسن و حسين(ع) درباره احاديث اميرمؤمنان(ع) از حارث أعور پرسش مى كردند». ^۱ وى در فقه، رياضيات و حديث، يد طولايى داشت و ذهبى از او به عنوان «امام، فقيه، علاّمه و كثيرالعلم» ياد كرده است. ^۲ ابن سيرين گويد: «اهل كوفه پنج تن را از ديگران برتر مى دانستند و حارث، اوّلين يا دومين آن پنج نفر بود». ^۳
منزلت روايى او نزد شيعه: وى از طبقه اول تابعان و از طبقه دوم راويان كوفى است. ابن قولويه او را در اسناد كامل الزيارات آورده است. برقى او را از دوستان و اولياى اميرمؤمنان(ع) شمرده است. كشّى دو روايت در مدح حارث نقل مى كند. شيخ طوسى او را از جمله اصحاب و راويان امام على و امام حسن(ع) دانسته و مى گويد او داراى «اصل» است. علامه حلّى و ابن داود، او را در شمار راويان معتبر و ممدوح يادكرده اند. صاحب تنقيح المقال گويد: «در وثاقت او شكّى نيست». ^۴
آراى رجاليون عامّه درباره او: در ميان عالمان عامّه، نسبت به حارث همدانى، اتفاق نظر وجود ندارد و برخى به علّت تضعيف او ـ كه شيعه بودن اوست ـ تصريح و يا تلويح دارند. اينك، نگاهى به دو ديدگاه درباره او مى افكنيم:
الف: گروهى همچون يحيى بن معين، احمد بن صالح، مرّة بن ابى داود و ترمذى، او را توثيق كرده اند.
ب: گروهى چونان شعبى، ابوحاتم رازى، دارقطنى، مداينى، عثمان دارمى، ابن حبّان، سمعانى و ابن حجر، وى را به نوعى تضعيف، يا به كذب متّهم كرده اند.
تضعيف برخى از اينان، مايه شگفتى من مؤمن أو منافق قبلا