نيست؛ زيرا ـ مثلا ـ ابن حبّان، حضرت امام رضا(ع) را هم در «كتاب المجروحين» آورده است و آن امام همام را به وهم و خطا متّهم نموده است! ۱ و يا ذهبى با اعتراف به ناصبى بودن ابراهيم بن يعقوب جوزجانى ـ و اينكه در سبّ على(ع) بر مذهب اهل شام بود ـ، او را توثيق مى كند. ۲ ابن عبدالبرّ درباره شعبى ـ كه حارث اعور را تكذيب كرده ـ مى نويسد: «شعبى در نسبت دادن كذب به حارث اعور، مجازات خود را ديد و خود به دروغگويى متهم گرديد. از حارث، دروغى نرسيده است؛ تنها محبّت مفرط او به على(ع) و برتردانستن آن حضرت از ديگران، باعث گشته تا شعبى، او را تكذيب كند». ۳
شنيدنى است كه شعبى ـ على رغم تكذيب حارث ـ از وى روايت مى كند و ذهبى، اين تناقض را چنين توجيه كرده است: «منظور شعبى از كذب، خطا و اشتباه است؛ زيرا اگر دروغگو باشد، چگونه از او روايت مى كند؟»! ۴
1.كتاب المجروحين، ج۲، ص۱۰۶.
2.ميزان الإعتدال، ج۱، ص۷۵.
3.جامع بيان العلم، ص۴۴۵.
4.تاريخ الإسلام، ج۵، ص۸۹؛ رجال برقى، ص۴؛ الجرح والتعديل، ج۱، ق۲، ص۳۶۳؛ كتاب الضعفاء الكبير، ج۱، ص۲۰۸؛ فروع كافى، ج۴، ص۲۴؛ كتاب الضّعفاء والمجروحين، ج۱، ص۲و۲۲۲؛ الكامل فى ضعفاء الرجال، ج۱، ص۱۸۵؛ رجال كشّى، ش۱۴۲؛ كامل الزّيارات، ص۷۹؛ أمالى مفيد، ص۳ـ۷؛ رجال طوسى، ص۳۸؛ الفهرست، ص۶۴؛ جامع بيان العلم، ص۴۴۵؛ طبقات الفقهاء، ص۴۴و۱۸؛ الأنساب، ج۲، ص۳۰۵ و ج۵، ص۶۴۷؛ شرح نهج البلاغة ابن ابى الحديد، ج۱، ص۲۹۹ و ج۲، ص۸۹ و ج۳ ص۱۸، ۴۱، ۱۹۰ـ۱۹۱؛ الجامع لأحكام القرآن، ج۱، ص۵؛ رجال ابن داود، ص۶۷؛ الخلاصة، ص۵۴؛ تهذيب الكمال، ج۵، ص۲۴۴؛ ميزان الاعتدال، ج۱، ص۷۵؛ تاريخ الاسلام، ج۵، ص۸۹؛ سير اعلام النبلاء، ج۴، ص۱۵۲؛ تهذيب التهذيب، ج۲، ص۱۴۵؛ تقريب التهذيب، ج۱، ص۱۴۱؛ النجوم الزّاهرة، ج۱، ص۱۸۵؛ شذرات الذّهب، ج۱، ص۷۳؛ تنقيح المقال، ج۱، ص۲۴۵؛ اعيان الشيعة، ج۴، ص۳۰۱و۳۶۵؛ الغدير، ج۳، ص۱۱، ۹۳، ۱۵۱، ۲۱۸؛ معجم رجال الحديث، ج۴، ص۱۹۰و۲۱۵.
