آقاى شعبان صبورى، كه نمونه ديگرى از اين دست گزينشهاست و شامل خطرات و مشاهدات حضرت على ـ ع ـ مى شود). ^۱
نمونه اى از يك صفحه مسند
8 ـ اين موسوعه، نمايانگر كمّيت و شمار احاديث هريك از راويان است و خود همين مسئله، راهى است
 براى بررسى بسيارى از مناسبتها و روابط تاريخى ـ اجتماعى صدر اسلام؛ مثلا مى توان از كثرت روايات يك شخص، به منزلت او نزد امام على(ع) و يا طول مصاحبتش با حضرت، پى برد؛ و اگر مقام و منزلتش معلوم، ولى روايتش بسيار اندك است، سياست امويان و برخى موانع ديگر در كار ثبت حديث در آن دوران، روشن مى شود. مثلا منزلت حضرت سلمان و حضرت ابوذر نزد على(ع)، محرز و واضح است (و بلكه ايشان از حواريون آن حضرتند)؛ امّا، چرا چندان روايتى از حضرت على(ع) ندارند؟
آيا دست سياست اموى در اين قضيّه، تأثير نداشته است؟
9ـ از نوع گرايش راويان و انتخاب و گزينش احاديث توسّط آنان، مى توان به نوع نگرش و تفكّر هر صحابى، مصنّف، و راوى پى برد (در اين مسند، تمام روايات يك راوى، گلچين و يكجا گردآورى شده است)؛ همينطور است بررسى و كشف ديدگاه مجموعه راويان اهل سنّت.
10ـ كنارهم نهادن نسخه ها و نقل هاى متعدد ـ كه در اين اثر صورت پذيرفته است ـ، يكى از بهترين راهها براى تصحيح و تقويم نصوصى است كه در طىّ هزارسال، بارها دستخوش تصحيف، سهو، اغلاط رسم الخطى و مؤلفى و مطبعى گشته اند.
مثلا روايت هانى بن هانى همدانى از على(ع) (در محضر پيامبر ـ ص ـ نشسته بوديم كه عمّار اجازه شرفيابى خواست. حضرت رسول ـ ص ـ فرمود: «خوش آمدى، اى پاك پاكيزه!»)، از 48 طريق و مأخذ ـ يعنى از شماره 16827 تا 16876 ـ نقل شده است.
11ـ در اين مسند، هر كتاب مأخذ،