بيان كرده اند، و از آنجا كه عين صفحه كتابشان بريده و گزيده شده است، اظهارات مصنّف مأخذ هم در اين اثر منعكس شده است. معمولا اين نظرها، با داورى مؤلّف كتاب ناسازگار است و همين، مايه وهن اثر، يا داورى ها مى شود.
به عنوان نمونه، در العلل، ج1، ص390 (حديث 1168) آمده است:
سألت أبي عن حديث رواه بهلول بن عبيد عن أبي اسحاق السبيعى عن الحارث بن عليّ، قال سئل رسول اللّه (ص) أيّ الأعمال أزكى؟ قال: «كسب المرء بيده وكلّ بيع مبرور». ابن ابى حاتم مى نويسد: از پدرم درباره صحّت اين حديث با اين اسناد سؤال كردم؛ پاسخ داد: اين حديث، با اين اسناد، باطل است؛ زيرا بهلول، ذاهب الحديث است.
با وجود اين تصريح، مؤلّف مسند، اين حديث را «صحيح» معرفى نموده است.
نمونه اى ديگر، در صفحه728 (حديث4093):
ابن جوزى در العلل (ص548) آورده است: ابن مسعود قال: «مارأيت رسول الله يفطر يوم جمعة». قال المؤلّف: وهذا لايصحّ طريقه.
اين روايت، «حسن» شناخته شده است.
نمونه هاى ديگر: ص2910، ح16825؛ ص2914، ح16852 و…
9 ـ گويا مؤلف محترم بناداشته از راويان و مصنّفاتى كه مشخصا مربوط به شيعه هستند، پرهيزكند. چنانكه از شيعه، حتى يك متن هم ديده نشد. اين، در حالى است كه حدود هزاروپانصد راوى، بين فريقين مشترك اند؛ مثل جابر بن عبدالله انصارى، ابن عباس، حارث اعور و…؛ ولى از مؤلّفانى كه تشيّعشان مسلّم نيست، مثل راغب و ابونعيم اصفهانى، مواردى نقل شده است.
10 ـ گويا شتاب پديد آورندگان اين اثر، باعث چاپ و نشر عجولانه آن شده است و از اين رو، از مزاياى فنّى (مثل صفحه آرايى، حروفچينى، تنظيم انواع فهرستها و…) بى بهره است. تنها چيزى كه دارد، مقدمه اى است بسيار