10 ـ سليمان بن عبداللّه الدّيلمى، أبو محمّد (و ابنه محمّد بن سليمان):

اتّهام: غالى و كذّاب است ^۱ و به روايات منفرد او (و فرزندش) عمل نمى شود. ^۲
دليل: علاّمه در «الخلاصة» او را از بزرگان غلات مى شمارد ^۳ ؛ و به نقل علامه مامقانى(ره) و ابن غضائرى، غالى و كذّاب است. ^۴
در خلاصه، نام او «سليمان الدّيلمى» و در كتاب ابن غضائرى، نام او «سليمان بن زكريّا» ذكر شده، امّا علامه مامقانى و برخى از رجاليان، آنها را اشاره به افراد متعدّدى نمى دانند. ^۵
شرح حال: او مردى تاجر بود كه اسراى ديلمى را به كوفه مى برد و اموال تجارتى را به خراسان حمل مى كرد؛ ولى در اصل از «بجيلة الكوفة» بود. ^۶
تأليفات:
كتاب يوم و ليلة، كه پسرش (محمّد بن سليمان) از او نقل مى كند. ^۷

11 ـ سليمان بن عمرو بن عبداللّه بن وهب النّخعى، أبو داود الكوفى:

اتّهام: جاعل حديث بوده است ^۸ ؛ به طورى كه محدّثين او را «كذّاب النّخع» لقب داده اند؛ ضعيف است. ^۹
دليل: در «الوجيزة» او را ضعيف شمرده اند. ^۱۰