2 ـ اللّئالى المصنوعة، از سيوطى، كه پيرامون كتاب ابن جوزى است.
3 ـ تذكرة الموضوعات و قانون الموضوعات، از محمّد بن طاهر مقدسى هندى ملقّب به قتنى (م976ق).
4 ـ اللّؤلؤ المرصوع، از ابوالمحاسن قاوقچى.
5 ـ الموضوعات صنعانى.
6 ـ الموضوعات الكبير، از ملاّ على قارى.
7 ـ الموضوعات الصّغرى، از همان نويسنده.
8 ـ أضواء على السّنة المحمّدية، از محمود ابوريّة، كه در بخشى از كتاب به موضوع جعل پرداخته است.
9 ـ شيخ المضيرة، از همان نويسنده، كه در بخشى از كتاب به موضوع جعل پرداخته است.
10 ـ علم الحديث، از كاظم مدير شانه چى، كه در بخشى از كتاب به موضوع جعل پرداخته است.
11 ـ مقباس الهداية، از علامه مامقانى (1290 ـ 1351ق) با تلخيص استاد على اكبر غفارى.
البته در اين ميان، عامّه (اهل سنّت) بيشترين كتابها را نوشته اند؛ چرا كه در طول تاريخ حديث خود، بيشتر به بلاى جعل گرفتار شده اند.

منابع عمده تحقيق

در اين نوشتار، بيشتر از روش تحقيق كتابخانه اى (ميدانى) و با استفاده از كتابهاى رجال (يعنى شهادت ديگران بر كذب و جعل احاديث توسّط افراد) استفاده شده است. از جمله مهمترين آن منابع عبارتند از:
رجال: نجاشى، معجم الرّجال: آية اللّه خويى، مقباس الهداية: علامه مامقانى، علم الحديث: كاظم مدير شانه چى، بهجة الآمال فى شرح زبدة المقال: علاّمه ملاّ على