علوم حديث: درباره رنجها  وتلاشهاى نخستين مؤلّفان مجموعه هاى حديثى شيعه صحبت كنيم. بفرماييد كه در نگاه شما، كتب اربعه شيعه از چه امتيازاتى برخوردارند؟

استاد تجليل: امتيازات متعدّدى دارند. اولّ، اينكه مؤلفان آنها حاديث معتبر را جمع آورى كرده اند و قصدشان صرفاً جمع كردن حديث نبوده است. اين بزرگواران، تنها احاديثى را كه از منظر علم الحديث قابل اعتماد تشخيص داده اند، در مجموعه خود ثبت وضبط كرده اند. همانطور كه در ابتداى اصول كافى آمده است، صاحب كافى، فقط احاديث صحيح را جمع كرده است. البتّه «صحيح» به اصطلاح كافى با اصطلاح متأخّران فرق دارد. ليكن اين اندازه روشن مىشود كه نمى خواسته هر حديثى را جمع كند. همچنين در ابتداى من لا يحضره الفقيه، مؤلّف مى فرمايد كه من احاديثى را در اين مجموعه وارد مىكنم كه «حجّة بينى و بين ربّى» ... از نظر حجّيّت، جاى اشكال نباشد. در ابتداى تهذيب هم مؤلّف مى فرمايد كه من در هر مسئله، احاديث مشهور را ذكر مىكنم؛ و بعد از آن اگر حديثى با آنها منافات داشت، آن را ذكر مىكنم و وجه جمع و تأويل آنها را هم مىآوردم؛ يا وجه عدم صحّت اين را.
امتياز ديگر كتب اربعه، اين است كه در هر عصرى از زمان تأليف تا عصر ما، مورد اعتماد فقها و محدّثان بوده اند. در نتيجه همين اعتبار و اعتماد،