زنجانى تلمّذ كردم. بحث خارج را در كربلا، نزد آقا شيخ محمود شاهرودى و آقا ميرزا باقر گذراندم. البتّه سالهاى متمادى هر هفته چهار روز به نجف مى رفتم تا در درس آقايان حاضر شوم و به مطالعه و تحقيق بپردازم.

علوم حديث : از چه زمانى و با چه علل و انگيزه ها و زمينه هايى به تحقيق در احاديث، روى آورديد؟

استاد محمودى: در سال 1330 شمسى كه از نجف به كربلاى معلاّ منتقل شدم، با جماعتى از فضلاى كربلا، بحثى را درباره روايات بحار، شروع كرديم و من در جريان مطالعه بحارالأنوار، از كثرت روايات بحار به همان لفظ محتويات نهج البلاغه، مبهوت شدم. به همين خاطر تصميم گرفتم براى بستن راه عناد و شيطنت برخى از معاصران اهل سنّت، شواهد و مصادر نهج البلاغه را جمع آورى كنم. سپس دايره كار، وسعت گرفت و همه كلمات اميرالمؤمنين(ع) را شامل شد.

علوم حديث : براى ما مهم است كه بدانيم: از روزى كه اُنس شما با احاديثْ بيشتر شد، چه تأثير روحى و معنوى خاصّى را در خود احساس مى كنيد؟

استاد محمودى: احساس مى كنم كه حضرت حق، به من لطف فرموده و از اين راه، حيات جاويد را نصيب من كرده است. چه انعام و موهبتى از اين بالاتر؟ البته هر كسى از ما به قدر وُسع و به مقدار ما وَهَبه اللّه له، مسئوليت دفاع از حق و حقيقت و بيان معارف و حقايق كتاب الله و سنّت معصومين (ع) را به عهده دارد و اگر غفلت نورزد، نخستين پاداش او، بهره روحانى و حظّ معنوى است.

علوم حديث : آيا در تحقيقات حديثى خود، به نكته مهم و جالبى