محمّد(ع) است.
او همچنين در ذيل آيه تطهير، به تنهايى، 130 حديث نقل مى كند كه «إنّما يريد اللّه ليذهب عنكم الرجس أهل البيت ويطهّركم تطهيراً» درباره على و فاطمه و حسنين (صلوات اللّه وسلامه عليهم) نازل شده است. مى دانيد كه اين موضوع، از بحثهاى حساس ميان ما و ديگران است كه غالباً معتقدند اين آيه كريمه، درباره ازدواج حضرت پيامبر است. حال آنكه اگر روايات خودشان و همين 130 حديثى كه اين شخص نقل مى كند ـ و متواتر است ـ كسى را قانع نكند، هيچ چيز ديگر نمى تواند او را قانع كند. بيشتر اسانيد اين روايات، نزد خود آنها از ثقات است. او از مسلم و بخارى و ترمذى و احمد بن حنبل هم نقل مى كند. يكصد حديث ديگر را هم خود من از مصادر مختلف جمع كرده ام و ذيل آن افزوده ام. خلاصه آنكه در حال حاضر، نظيرى براى اين كتاب، نمى شناسم. ۱
تاريخ دمشق ابن عساكر (م 571 ق) هم از باب اشتمال بر فضايل اهل بيت(ع) ـ فضايلى كه غير مستفاد از قرآن است ـ كتاب خوبى است. ابن عساكر، اهل سنّت است و كار او در موضوع خودش بى نظير است؛ كتاب جامع و پرحجمى است كه شايد اگر چاپ شود، مقدارى از دوره بحارالأنوار ما هم بيشتر شود.
من، اوّلين بار، وقتى در كار جمع آورى كلمات اميرالمؤمنين(ع)، كتابخانه هاى نجف را جستجو مى كردم، به نسخه اى از تاريخ ابن عساكر در كتابخانه علّامه امينى برخوردم كه آن را در 66 مجلّد، گردآورده بودند. وقتى آن را مطالعه كردم، ديدم درباره حضرت امير(ع) مطالب زيادى در آن هست… آب در كوزه و ما تشنه لبان مى گرديم! در اين كتاب، در ترجمه (يا همان شرح حال و
1.از كسى به نام محمد بن ماهيار نقل مى كنند كه كتابى در آيات نازل در حق اهل بيت(ع) داشته، در هزار ورق، كه اگر كتاب او مى بود، شايد كاملتر از شواهد التنزيل مى شد. امّا از اين كتاب، تنها نامى باقى است و مى دانيم كه تا قرن هفتم، در دسترس بوده است.
