آثار و اقوالِ) حضرت(ع)، 1500 حديث آورده كه همگى آنها ـ بدون استثنا ـ سند دارند و همه را هم از زبان مشايخ خود شنيده.
ابن عساكر، دو سفر به ايران آمده و آن طور كه مى گويد، به همدان و نيشابور و اصفهان و هرات هم سفر كرده و از مشايخ، حديث شنيده است. از 1500 حديثى كه او درباره امير(ع) آورده، 1000 حديثش همان طور است كه ما شيعه ها داريم، بدون تفاوت؛ يكصدتاى آنها هم صرفاً از حديث آنهاست؛ مابقى، احاديثى هستند كه دو جنبه دارند: صدر حديث، شاهدى براى آنهاست و ذيلش شاهدى براى ما.
به هرحال، من ديدم اين كتاب براى مفاهمه با اهل سنّت، كتاب خوبى است؛ به تصحيح و تحقيق بخشى از آن اقدام كردم: يك جلد به نام ترجمة الإمام على بن ابى طالب(ع) من تاريخ مدينة دمشق، و جلد ديگرى به نام ترجمة الإمام الحسن(ع)، جلد ديگر به نام ترجمة الإمام الحسين(ع) و جلد چهارم به نام ترجمة الإمام السجّاد والإمام الباقر(ع). امّا متأسفانه بايد بگويم كه مقتل امام حسين(ع) از تاريخ دمشق، مفقود شده و مغرضان و كاتبان متعصّب، آن را انداخته اند. گرچه هنوز 300 حديث با سند در مورد حضرت سيد الشهدا(ع) دارد.
من فكر مى كنم كه اگر نسخه كاملى از تاريخ ابن عساكر پيدا شود، حتماً از احوال و اقوال امام صادق(ع) هم احاديث بسيارى خواهد داشت. چون شيوه ابن