موثوق بودن سند، به تنهايى كافى نيست و موافق بودن متن حديث با قرآن و عقل هم لازم است، تا شيوه ما جامع و مانع باشد.
علوم حديث : در اين دوره، بهره گيرى از سنّت، با چه مشكلات و موانعى روبه روست؟ و آيا شناخت و تحقيق احاديث عامّه، مى تواند تأثيرى در درك صحيح احاديث شيعه داشته باشد؟
استاد محمودى: عمده مشكلاتى كه در اين راه است، دو مشكل است: 1)لزوم اطّلاع كامل داشتن از احاديث رسيده از معصومين(ع) و 2) ضرورت ملاحظه تاريخ صدور حديث از معصوم(ع). درباره پاره دوم سؤالتان هم بايد بگويم: بله؛ در بسيارى از روايات اهل سنّت، شواهد قطعى وجود دارد براى بسيارى از روايات شيعه ـ على الخصوص درباره اهل بيت ـ.
علوم حديث : از ملاحظه «تاريخ صدور حديث از معصوم» سخن گفتيد. ممكن است اجمالاً بفرماييد چه فايده اى بر اين امر مترتّب است؟
استاد محمودى: بله؛ شناخت تاريخ عصر رسول(ص) و ائمّه(ع)، در «فقه الحديث»، مدخليّت دارد، به اين صورت كه گاهى حديثى با قرائن قطعى همراه است كه با ملاحظه زمان صدور و آن قرائن وقت صدور، معناى حديث واضح مى شود. امّا فهم معناى همين حديث، بدون آن قرائن، مشكل خواهد بود.
علوم حديث : استاد، بفرماييد كه آيا از نظر شما، فحص فقها در كتب رايج حديثى، مى تواند مبناى اجتهاد و استنباط صحيح قرار گيرد؟
استاد محمودى: البتّه بلا اِشكال، مبناى اصولى و فقهىِ فعلى، در استنباط
