مناسبتهایی، به پاس عملکرد صحیح بعضی کارگزاران شایسته نامههایی آکنده از سپاس و تشویق مینگاشت و دیگران را به الگوگیری از رفتار آنان، تشویق مینمود. پارهای از آنها به گزارش راویان به قرار ذیل است:
1 . عمر بن ابی سلمه مخزومی، والی بحرین، به حکایت نامه پرشور حضرت، کارنامه درخشانی از خود به جای گذاشته است. از مفاد نامه برمیآید فردی دلیر، شجاع و جنگجو بوده است و در هنگامه جهاد با دشمن مورد اعتماد بوده و چون ستونی برای سپاه علوی به شمار رفته است.¹ بنا بر این، در آستانه جنگ صفین نامه پرشور امیرمؤمنان را دریافت کرد که اینک در جایگاهی دیگر، تعهد او مورد نیاز حکومت است:
إِنِّی قَدْ وَلَّیْتُ النُّعْمَانَ بْنِ عَجْلَانَ الزُّرَقِیَّ عَلَی الْبَحْرَیْنِ، وَ نَزَعْتُ یَدَكَ بِلَا ذَمٍّ لَكَ وَ لَا تَثْرِیبٍ عَلَیْكَ، فَلَقَدْ أَحْسَنْتَ الْوِلَایَةَ وَ أَدَّیْتَ الْأَمَانَةَ، فَأَقْبِلْ غَیْرَ ظَنِینٍ وَ لَا مَلُومٍ وَ لَا مُتَّهَمٍ وَ لَا مَأْثُومٍ، فَلَقَدْ أَرَدْتُ الْمَسِیرَ إِلَی ظَلَمَةِ أَهْلِ الشَّامِ وَ أَحْبَبْتُ أَنْ تَشْهَدَ مَعِی، فَإِنَّكَ مِمَّنْ أَسْتَظْهِرُ بِهِ عَلَی جِهَادِ الْعَدُوِّ وَ إِقَامَةِ عَمُودِ الدِّینِ إِنْ شَاءَ اللهُ؛².
من «نعمان ابن عجلان زرقی» را فرماندار «بحرین» قرار دادم، و اختیار تو را از فرمانداری آنجا بر گرفتم؛ بدون این كه این كار برای تو مذمت و یا ملامت در برداشته باشد؛ چرا كه تو زمامداری را به نیكی انجام دادی و حق امانت را ادا نمودی. بنا بر این، به سوی ما حركت كن؛ بی آن كه مورد سوءظن یا ملامت، یا متهم و یا گناهكار باشی؛ زیرا من تصمیم گرفته‏ام به سوی ستمگران اهل شام حركت كنم، و دوست دارم تو با من باشی؛ چرا كه تو از كسانی هستی كه من در جهاد با دشمن و بر پا داشتن ستونهای دین از آنها استعانت می‏جویم. ان شاء الله.
2 . نامه امیرمؤمنان به مخنف بن سلیم، والی اصفهان و قرار دادن وی در شمار عارفینی که توفیق شرکت در جهاد را دارند، گویای رضایتمندی حضرت از عملکرد وی است:
سلام بر تو، من خدا را نزد تو سپاس گویم كه خدایی جز او نیست. اما بعد، همانا جهاد با كسی كه از حق سرتافته و از خدا برگشته، و غنودن در خواب كوردلی و گمراهی را اختیار كرده، بر آگاه‏دلان واجب است. به راستی، خدا از كسی كه خرسندی او را بجوید خرسند می‏شود و بر آن كه راهی خلاف این پوید و از فرمان او سر بتابد خشم آورد. ما اینک همت بر آن گماشته‏ایم كه بر سر آن گروه بتازیم كه در میان بندگان خدا بر خلاف آنچه خداوند وحی فرموده رفتار كردند، عواید عمومی را به انحصار خود درآوردند و حدود الهی را تعطیل كردند، حق را كشتند و فساد را در زمین آشكار كردند و گستردند،