81
مناظره‌های آموزنده

عدالت خدا

مادّى : اگر خداوندْ عادل است ، چرا كودك، بدون اين‏كه گناهى كرده باشد ، گرفتار دردها و بيمارى‏ها مى‏گردد ؟
امام عليه السلام : بيمارى‏ها انواعى دارند : بيمارى آزمايش، بيمارى كيفر، بيمارى عامل مرگ ، تو مى‏پندارى كه [ فقط ]غذاهاى فاسد، آب‏هاى آلوده و يا وراثت از مادر ، عامل بيمارى است و كسى كه كاملاً خود را محافظت كند ، بيمار نمى‏گردد و در اين عقيده به نظريّه كسانى تمايل دارى كه مى‏گويند : خوردنى و آشاميدنى ، يگانه عامل بيمارى و مرگ است ، در صورتى كه ارسطاطاليس استاد پزشكان ، و افلاطون رئيس حكما مُردند و جالينوس ، پير شد و چشمانش ضعيف گرديد و نتوانست از مرگ ، جلوگيرى كند و فعاليت‏هاى اين دانشمندان بزرگ، براى پيشگيرى از مرگ به نتيجه نرسيد .
چه بسا بيمارانى كه طبيب بر بيمارى آنها افزوده، و چه بسا طبيب‏هاى دانايى كه بيمارى‏ها را خوب مى‏شناختند و درمان آنها را كاملاً مى‏دانستند و در اين فن ماهر بودند و مُردند و چه بسا كسانى كه اصلاً طب نمى‏دانستند ومدّت‏ها پس از آنان زندگى كردند .
با فرا رسيدن هنگام مرگ ، علم طب براى آن طبيب ، سودى نداشت، و با فرا نرسيدن آن هنگام، ندانستن طب، براى اين يكى زيان‏آور نبود
.


مناظره‌های آموزنده
80

جَبر

مادّى : بنابراين، كار نيك و بد را انسان، خود ، انجام مى‏دهد ؟
امام عليه السلام : كار نيك را انسان انجام مى‏دهد و خداوند به انجام دادن آن فرمان داده است . كار بد را انسان انجام مى‏دهد، و خداوند از انجام دادن آن نهى كرده است‏ .
مادّى : آيا انسان، كار بد را با ابزارى كه خدا به او داده است ، انجام نمى‏دهد ؟
امام عليه السلام : چرا ؛ ولى با همان ابزارى كه كار نيك مى‏كند، قدرت بر انجام دادن كار زشتى دارد كه خداوند از آن نهى كرده است‏ .
مادّى : بنابراين ، انسان در انجام دادن كار نيك و يا بد، آزاد است و داراى اراده و اختيار .
امام عليه السلام : خداوند انسان را از هيچ كارى باز نداشته ، مگر اين‏كه مى‏دانسته انسان قدرت ترك آن را دارد، و به هيچ كارى فرمان نداده ، مگر اين‏كه مى‏دانسته انسان قدرت انجام دادن آن را دارد ؛ زيرا خداوند ، ظالم نيست و كار بيهوده نمى‏كند و قانونى وضع نمى‏نمايد كه انسان ، توانايى عمل به آن را نداشته باشد .
مادّى : بنابراين ، كسى كه خداوند او را كافر آفريده ، مى‏تواند مؤمن شود .
امام عليه السلام : خداوند ، تمام مردم را با سرشت اسلام پديد آورده و آنها را به كارهايى فرمان داده و از كارهايى باز داشته است . و كفر ، صفتى است كه انسان پس از انجام دادن عمل خاصى، به آن متّصف مى‏گردد .
خداوند ، هيچ كس را در هنگام آفرينش ، كافر نيافريده است . موقعى انسان ، كافر مى‏شود كه آن‏قدر رشد پيدا كند كه توانايى شناخت حقيقت را داشته باشد، و [ در اين هنگام ،] حق بر او عرضه شود و انكار كند . در اين صورت ، او كافر مى‏گردد
.

  • نام منبع :
    مناظره‌های آموزنده
    سایر پدیدآورندگان :
    غیوری، سید مجتبی
    تعداد جلد :
    1
    ناشر :
    دارالحدیث
    محل نشر :
    قم
    تاریخ انتشار :
    1391
    نوبت چاپ :
    اول
تعداد بازدید : 134286
صفحه از 162
پرینت  ارسال به