هر آيت كه از تورات موسى بر ايشان خواند، گفتند: موسى از قِبَل خويش مىگويد. (ص447)
به ديگر موضع گويد: زنكى بود، و جاى ديگر گويد: ابن المقفّع بود. (ص349)
در حقّ اين رافضيان كه از حسنِ على برگشتند، هيچ آيتى نازل نشد؛ امّا در حقّ آنها كه رسول را بر آن حال بگذاشتند و بگريختند، اين آيت آمد. (ص355)
تبصره: در چند موضع، واژه چند، بعد از هسته آمده است.
- امّا تنى چند را كه معروفترند به مذهب جبر، ياد كرده شود به توفيق خدا! (ص 188)
و. صفت شمارشى
صفتهاى شمارشىاى كه در كتاب نقض به كار رفتهاند، به دستههاى زير تقسيم مىشوند:
يك. صفت شمارشى اصلى
همان اعداد هستند كه بدون پيشوند و پسوند مىآيند و شماره اصلى معدود خود را بيان مىكنند. پُركاربردترين نوع صفت شمارشى، گونه اصلى آن است.
چهل فرسنگ از قفاى ايشان مىرفتند و مىكشتند. (ص343)
او صدهزار خارجى و باغى را از اعداى آل و اولاد مصطفى بكشت. (ص355)
علما را كه مختلف و مخالف اند، يكى داند و آن دو مذهب را يكى خواند. (ص613)
دو. صفت شمارشى ترتيبى
اين صفت، ترتيب قرار گرفتن موصوف (معدود) را مىرساند، بدين صورت كه به آخر عدد اصلى، پسوند «ُم» و «ُمين» مىافزايد.
اوّلين گواهى بر صحّت رسالت ولى خدا و وصى مصطفى از اوست. (ص173)
اوّل، قرآن مجيد؛ دوم، مرغ بريان؛ سيوم، ميوه بهشتى؛ چهارم، طبخ جنّتى. (ص527)
سه. صفت شمارشى كسرى
آن است كه يك يا چند جزء از يك يا چند واحد را برساند.
