فصل هفتم: قيد

يكى را از مجبّره مى‏گويد: تو اشعريى؟ (ص 20)

ج. متمّم‏

مرتضاى بغداد رضى اللَّه عنه را چهارصد شاگرد فاضل متبحّر بوده‏اند دون از دگران. (ص‏39)

د. بدل‏

جهان همه، به حكم ايشان باشد. (ص 475)
بهرى را همه نرينه بوده است و بهرى را همه مادينه. (ص‏468)

ه . مضافٌ اليه‏

در مواضعِ بسيار و بيشتران ايشان همه تجريد و تفريدْ طلب كرده‏اند. (ص 468)
نفى و تبرّا از آن و از ايشان در كتب اصوليان اثنى عشريه، ظاهر است، و بعضى خود وضع و تمويه كه مذهب كسى نبوده است. (ص 3)

و. منادا

پير بزرگوار، شيخ المهاجرين و الأنصار مى‏گفت: اى مسلمانان! از من چه خيانت ديده‏ايد نه شما مرا به خلافت بنشانده‏ايد و بر من بيعت بستده‏ايد؟ اى طلحه!اى زبير! اى عبد الرّحمان! اى فلان و فلان! زنهار! البتّه التفات نكردند. (ص 363)