اى عجب! اگر متقدّمان، خود رافضى بودند، آمدن و اختيارِ ابن المقفّع كردن، باطل و بى فايده باشد. (ص26)
اى مسلمانان! اگر منكر امامت بوبكر، رافضى باشد، منكر امامت على، چرا سنّى و بهشتى باشد؟ (ص331)
ب. پس از حرف نداى «يا»
جبرئيل گفت: يا رسول اللَّه! تعجب منماى! (ص611)
ج. شبه جمله ندا با «ا»
بارخدايا! تو قدرتِ موجبه و ادراك بيافرين تا برادرانِ سنّى من اين معنى بدانند و بشنوند. (ص8)
بارخدايا! توفيق ده تا از عهده گفته به درآييم و قول و قلم إلّا به صواب نگردانيم. (ص531)
2. شبه جمله اميد و آرزو
جواب اين ترهات و خرافات و طامات مطوّل - كه به موضعِ خويش اين خارجى بيان كرده است - ، مُستقصى برود، إن شاء اللَّه تعالى! (ص625)
هركس اين فصل برخواند، كذّابىِ اين مُشَنِّع بداند، إن شاء اللَّه! (ص257)
3. شبه جمله مبيّن تنبيه و تحذير
زنهار ايشان را رافضى نشايد خواندن! (ص362)
4. شبه جمله تأسّف
جايى مىگويد: عُمَر به فضل، از على بهتر است، و جايى مىگويد: در صلابت، با بوجهل همبر است. دريغا سنّيان به تعصّب! (ص176)
فرزندانش را به بردگى ببردند، و واويلاه و واحزناه! در روز عاشورا دربستند. (ص347)