فهرست منابع و مآخذ

1. آواشناسى زبان فارسى، يداللَّه ثمره، تهران: مركز نشر دانشگاهى، اوّل، 1371ش.
2. از كلمه تا كلام، على سلطانى گردفرامرزى، تهران: چاپ‏خانه حيدرى، سوم، 1363ش.
3. اسم جنس و معرفه و نكره، محمّد معين، تهران: اميركبير، 1363ش.
4. اسم مصدر - حاصل مصدر، محمّد معين، تهران: اميركبير، 1363ش.
5. اضافه، اسم مصدر - حاصل مصدر، محمّد معين، تهران: اميركبير، 1363ش.
6. الايضاح، فضل بن شاذان ازدى نيشابورى، تصحيح: سيّد جلال الدين محدّث اُرموى، تهران: دانشگاه تهران: 1351ش.
7. تاريخ ادبيات در ايران (ج 2)، ذبيح اللَّه صفا، تهران: فردوس، دهم، 1372ش.
8. تاريخ الأدب العربى، عمر فروخ، بيروت: دار العلم للملايين، 1392ق.
9. «تخفيف صامت‏ها در زبان فارسى»، عباسعلى وفايى، فصل‏نامه علوم انسانى، دانشگاه الزهرا، سال دهم، شماره 34 و 35، تابستان و پاييز 1379ش.
10. «تخفيف مصوّت‏هاى بلند و كوتاه در زبان فارسى»، عباسعلى وفايى، زبان و ادب، مجله دانشكده ادبيات و زبان‏هاى خارجى دانشگاه علّامه طباطبايى، سال سوم، شماره 12، تابستان 1379ش.
11. تعليقات نقض، ميرجلال الدين مُحدّث اُرموى، تهران: انجمن آثار ملّى، اوّل، 1358ش.
12. تنقيح المقال فى أحوال الرجال، شيخ عبد اللَّه مامقانى، سنگى.