42. فوائد الرضويه فى أحوال علماء المذهب الجعفريه، شيخ عبّاس قمى، تهران: كتابخانه مركزى، 1327ش.
43. كتابشناسى دستور زبان فارسى، محمّد مهيار، تهران: فرهنگستان زبان و ادب فارسى - نشر آثار، اوّل، 1381ش.
44. گزيده «تاريخ جهانگشا» ى جوينى، جعفر شعار، تهران: قطره، پنجم، 1387ش.
45. گفتارهايى در باره دستور زبان فارسى، خسرو فرشيدورد، تهران: چاپخانه سپهر، دوم، 1378ش.
46. لغتنامه، على اكبر دهخدا، زير نظر: محمّد معين و سيّد جعفر شهيدى، تهران: دانشگاه تهران.
47. مبانى علمى دستور زبان فارسى، احمد شفايى، تهران: نشر نوين، 1363ش.
48. مجالس المؤمنين، قاضى نور اللَّه شوشترى، تهران: كتابفروشى اسلاميه، سوم، 1365ش.
49. معجم البلدان، ابوعبد اللَّه ياقوت الحموى، تحقيق: فريد العزيز الجندى، بيروت: دار الكتب العلمية، 1410ق.
50. معجم رجال الحديث، سيّد ابوالقاسم خويى، قم: نشر آثار الشيعة، 1410 ق.
51. مفرد و جمع، اسم مصدر - حاصل مصدر، محمّد معين، تهران: اميركبير، 1363ش.
52. مينودر يا باب الجنّة، محمّد على گلريز، تهران: طه، دوم، 1368ش.
53. نقض (بعض مثالب النواصب فى نقض «بعض فضائح الروافض»)، نصير الدين ابو الرشيد عبد الجليل قزوينى رازى، تصحيح: ميرجلال الدين محدّث اُرموى، تهران: انجمن آثار ملّى، 1358ش.
54. نگاهى تازه به دستور زبان، محمّدرضا باطنى، تهران: نشر آگاه، 1366ش.
55. ويژگىهاى نحوى زبان فارسى در نثر قرن پنجم و ششم هجرى، مهيندخت صديقيان، تهران: فرهنگستان زبان و ادب فارسى، اوّل، 1383ش.