فصل چهارم : اسم‏

از: كردن، آوردن، نهادن، گذاشتن، ديدن، خوردن، نمودن، فرمودن، دادن، بستن، افتادن، گفتن و داشتن. پركاربردترين همكرد در كتاب نقض «كردن» است.

4. عبارت فعلى‏

عبارت فعلى، به دسته‏اى از كلمه‏هاى وابسته به هم گفته مى‏شود كه از مجموع آنها، معناى واحدى حاصل مى‏شود و آن اغلب معادل يك فعل ساده يا يك فعل مركّب است.^۱
عبارت فعلى، افزون بر تعريف گفته شده، بايد شرايط زير را نيز داشته باشد:
1. دست كم، سه كلمه باشد؛
2. كلمه نخست، حرف اضافه باشد؛
3. عنصر غير فعلى، اسم باشد.
خانلرى و انورى نيز همين مفهوم را بيان كرده‏اند.^۲
روز اُحد كه بوبكر و عمر و همه صحابه به هزيمت شدند و رسول را تنها رها كردند. (ص‏168)

5. پيشوندى مركّب‏

اين فعل‏ها گاهى با كلمه‏اى (معمولاً اسم) تركيب مى‏شوند و معناى واحدى را بيان مى‏كنند. اين معنا نسبت به معناى لغوى كلمه‏هاى سازنده، غالباً مجازى است و به جاى تركيب از فعل مركّب و فعل ساده مى‏توان استفاده كرد.^۳ شاهد مثالى براى اين نمونه در كتاب، يافت نشد.