نجف مراجعت نمود و به تدريس و تحقيق مشغول گرديد.
پس از وفات شيخ محمّدحسن مامقانى و ملّامحمّد فاضل شربيانى به مرجعيّت عامّه رسيد و بسيارى از شيعيان آذربايجان، قفقاز، تمامى روسيه و ديگر شهرها در امر تقليد به وى رجوع كردند.
صاحب اعيان الشيعه پنجاه اثر از ايشان نام برده كه اسم برخى از آنها بدين قرار است :
1. القبسات فى اصول الدين؛
2. مناهج اليقين فى الرد على النصارى؛
3. الشهاب المبين فى اعجاز القرآن؛
4. مسائل الاصول در اصول فقه، 2 جلد؛
5. النجم الثاقب فى نفائس المناقب و... ^۱
6. الشهب الثاقبة فى ردّ القائلين بوحدة الوجود؛
7. السهام النافذة فى ردّ البابية؛
8. قبسات النّار فى ردّ الفجّار؛
9. طهارت؛ 10. صلوة؛ 11. خمس؛ 12. انفال؛ 13. صوم؛ 14. اعتكاف؛ 15. حج؛ 16. جهاد؛ 17. امر به معروف؛ 18. نهى از منكر؛ 19. متاجر؛ 20. صيد؛ 21. ذباحة؛ 22. اطعمة؛ 23. اشربه؛ 24. قضا؛ 25. قصاص؛ 26. مواريث؛ 27. ديات؛ 28. حاشيه بر جامع العباسى؛ 29. حاشيه بر رساله ملامحمّد فاضل شربيانى؛ 30. مناسك حجّ.
سرانجام اين عالم فرهيخته در تاريخ 5 شعبان المعظّم 1333 ق (27 خرداد ماه 1294 ش) در راه سفر به خراسان، در همدان، درگذشت و پيكرش پس از چند سال، توسّط فرزندش آيت الله ميرزا محمّدعلى غروى اردوبادى به نجف اشرف