4 - 2 . عناوين ديگر در مورد امامت
عناوين مربوط به امامت، در تفسير مناهج البيان، فراوان است. به دليل كمبود فرصت و اختصار اين گفتار، تفصيل آن را به مجالى ديگر وامىنهيم. ولى در اينجا به عناوين آن اشاره مىشود تا زمينهاى براى راهنمايى پژوهندگان فراهم شده باشد:
1 - 4 - 2 - امامت در قرآن : آيه مباهله ۱؛ سوره هل اتى ۲؛ سوره قدر ۳.
2 - 4 - 2 - امامت و خلافت الهى : ج 1، ص193 - 197.
3 - 4 - 2 - امامت و عصمت : ج 1، ص338 - 360.
4 - 4 - 2 - امامان، گواهان خدا بر خلق: ج 2، ص9 - 14.
5 - 4 - 2 - امامان و برخورد مخالفان با ايشان : ج 2، ص51 - 55 و 86 - 87 و 306.
6 - 4 - 2 - امامت، نعمت بزرگ الهى: ج 30، ص655 - 656.
7 - 4 - 2 - ارتداد امّت بعد از پيامبر، و جايگاه امامت در آن زمان : ج 4، ص93 - 97.
8 - 4 - 2 - امامت و علم غيب : ج 4، ص187 - 191 ؛ ج 29، ص121 - 123
9 - 4 - 2 - تولّى و تبرّى، ضرورت عقل و اصل دين: ج 3، ص 197 ؛ ج 4، ص139 و 200 و 201؛ ج 29، ص 361.
5 - 2 . دفاع از ساحت مقدّس رسول خدا صلى اللَّه عليه و آله در برابر افترائات عامّه و اسرائيليات
يكى از جلوههاى بارز كلام شيعى كه عالِمان شيعه به بركت پيروى از امامان معصوم عليهم السلام در آثار خود دارند، دفاع از حريم قدّوسى پيامبر خاتم صلى اللَّه عليه و آله است، در برابر افترائات و دروغهايى كه پيروان مكتب خلفا به حضرتش نسبت دادهاند.
دامنه اين مطلب، وسيع است، كه در اينجا نه مجال پرداختن به آن است و نه هدف اين گفتار، بيان تفصيلى اين مبحث. امّا به مناسبت عنوان بحث (جلوههاى كلام شيعى در تفسير مناهج البيان)، بهتر آن ديديم كه به اين فصل درخشانِ كلام شيعى در اين تفسير، نگاهى - گرچه كوتاه - بيفكنيم.
الف) مفسّر در تفسير آيات اوليه سوره مدثّر، به افسانههايى كه در كتب عامّه مانند تفسير
