5. اختلاف با محدّثان‏

عبد الجليل قزوينى از متكلّمان شيعه به شمار مى‏آيد و از اين رو در تعدادى از مسائل با محدّثان، هم‏عقيده نيست و يا دست كم در اين كتاب در برخى جواب‏ها مانند آنها مشى نمى‏كند. مثلاً در پاسخ او كه مى‏گويد: «شيخ مفيد در كتابى آورده است كه امامان همه غيب‏دانان باشند ...» مى‏نويسد:
از نصّ قرآن و اجماع مسلمانان معلوم است كه غيب الّا خداى تعالى نداند (يَعْلَمُ السِّرَّ وَ أخْفى‏)،^۱ «لا يَعْلَمُ الْغَيْبَ إلاَّ اللَّهُ» ^۲ ... .^۳
كه حتماً مقصود او اين است كه امامان عليهم السلام بدون تعليم الهى غيب نمى‏دانند و علم غيب آنها «تعلّم مِن ذى‏علم» است.

6. رعايت خطّ قرمزها

با اين كه اين كتاب در معارضه با اهل تسنّن است، امّا سعى شده كه مطالب بسيار تندى كه گاهى در برخى از كتاب‏هاى شيعه در باره بزرگان اهل تسنّن ديده مى‏شود، به گونه‏اى نفى و انكار شود و به اصطلاح امروز، خطّ قرمزها تا حدّى كه ممكن باشد، مراعات گردد.
مثلاً در يك جا مى‏گويد:
مذهب شيعه در حقّ صحابه كفر و شرك نيست؛ بلكه آن است كه با وجود امير المؤمنين على عليه السلام بو بكر را و غير بو بكر را استحقاق امامت نيست.^۴
و در باره عايشه مى‏گويد:
من خود كتابى به نام تنزيه عايشه، در سال 533 به درخواست رئيس و مقتداى شيعه، سيّد سعيد فخر الدين بن شمس الدين حسينى نگاشته‏ام. ^۵

7. فضائح پنج‏گانه روافض از ديدگاه نويسنده سنّى‏

از ناسزاهايى كه صاحب كتاب بعض فضائح الروافض چاشنى گفته‏هاى خود كرده