پس چون قائم بيايد به شرح و راستى املا كند»۱ چنين مىنويسد:
اين قدر بندانسته است كه اين نه مذهبِ شيعه است و كس نگفته است و از عالمى از علماى شيعه، مذكور نيست و در كتابى از كتبِ ايشان مسطور نيست و بر اين اصل بد كه نهاده است بيرون از غفلتِ رسول و عايشه، بارى تعالى را دروغ زن مىداند كه گفته است تبارك و تعالى (إِنَّا نَحْنُ نَزَّلْنَا الذِّكْرَ وَ إِنَّا لَهُ لَحافِظُونَ)،۲ معنى آن است كه ما فرو فرستاديم قرآن را و ما نگاهدارنده قرآنيم. پس عايشه، جاهل باشد و محمّد، غافل و حق تعالى، دروغ زن؛ نعوذ باللَّه من هذا المقال!۳
- پنداره حذف تعبير «فى على» از قرآن
مطابق اين اتّهام، شيعه معتقد است كه تعبير «فى على» از متن تعدادى از آيات قرآن، حذف گرديده است. رازى در ردّ اين اتّهام مىگويد:
فى على، نه از قرآن است و اگر كسى اعتقاد بندد كه از قرآن است، اعتقادى كفر باشد و لفظى در كلام خدا آورده باشد كه نه از آن باشد.۴
از نگاه اماميه، وجود اين تعابير در روايات از باب اضافات تفسيرى، بيان شأن نزول و يا اختلاف قرائات است. هر تحليلى غير از اين موارد كه مستلزم اعتقاد شيعه به كاستى قرآن باشد، سخنى مردود و باطل است. اضافات تفسيرى، بيان شأن نزول و اختلاف قرائات از مصاديق تحريف قرآن نيست و اگر كسى، به آن اعتقاد داشته باشد، بايد بپذيرد كه صحابه نيز معتقد به تحريف بودند؛ زيرا در مصاحف آنان چنين اضافات توضيحى و تفسيرى، فراوان موجود بوده است. يكى از محقّقان، سخنى دقيق در اين باره دارد:
مدارك و شواهد نشان مىدهد برخى از صحابه، تفسير آياتى را كه از رسول خدا تلقّى مىكردند، در مصحفشان ثبت مىكردند بدون آن كه متن آيات
