منابع و مآخذ

. الإتقان فى علوم القرآن، جلال الدين السيوطى، تصحيح: محمّد ابوالفضل ابراهيم، قاهره: 1367م، افست قم: 1363ش.
2. تفسير القمّى، ابى الحسن على بن ابراهيم القمّى، تصحيح: سيّد طيب الموسوى الجزائرى، قم: مؤسسه دار الكتاب للطباعة والنشر، 1404ق، سوم.
3. تفسير قرآن (تاريخچه، اصول، روش‏ها)، جمعى از مؤلّفان، تهران: كتاب‏خانه دانش‏نامه جهان اسلام و نشر كتاب مرجع، 1389ش، دوم.
4. دانش‏نامه جهان اسلام، زير نظر: غلامعلى حدّاد عادل، تهران: بنياد دايرة المعارف اسلامى، 1375ش.
5. روض الجنان و روح الجنان فى تفسير القرآن (تفسير ابو الفتوح رازى)، حسين بن على الخزاعى النيشابورى، تصحيح: محمّدجعفر ياحقى و محمّدمهدى ناصح، مشهد: بنياد پژوهش‏هاى اسلامى، 1369ش.
6. مبانى و روش‏هاى تفسير قرآن، عباسعلى عميد زنجانى، تهران: سازمان چاپ و انتشارات وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامى، 1366ش.
7. مكتب تفسيرى اشارى، سليمان آتش، ترجمه: توفيق سبحانى، تهران: مركز نشر دانشگاهى، 1381ش.
8