جايگاه علمى او به گونهاى بود كه سيّد شرف الدين ابو الفضل محمّد بن على حسينى ديباجى، معروف به سيّد مرتضاى كبير، رييس العلماى قزوين،۱ پاسخ به ادّعاها و شبهات مطرح شده در كتاب بعض فضائح الروافض را به وى مىسپارد و بزرگانى از علما براى عرض حديث به محضر وى مىروند.۲ احمد بن حسين حسينى جبلى - كه از فقهاى زيديه و از متكلّمان اهل مناظره بود - ، به دست عبد الجليل مستبصر شد. ۳منتجب الدين بن بابويه، استاد خويش را امام و محقّق خوانده ۴ و او را عالم، فصيح و دَيّن شمرده است.۵ عبد الكريم رافعى قزوينى(م623 ق) از علماى اهل سنّت در التدوين فى أخبار قزوين، مولّف را واعظ، متكلّم و شيرينسخنى خوانده كه تأليفاتى در كلام دارد.۶ قاضى نور اللَّه شوشترى(م1019ق) نيز وى را ستوده است.۷
منتجب الدين بن بابويه، ديگر كتب عبد الجليل را اينگونه معرفى مىكند: البراهين فى إمامة امير المؤمنين عليه السلام؛۸ السؤالات و الجوابات (در هفت جلد)؛ مفتاح التذكير؛ تنزيه عائشه۹.۱۰
خود مؤلّف از كتابى با نام مفتاح الراحات فى فنون الحكايات نام مىبَرَد كه سى ورق است و شايد همان مفتاح التذكير باشد.۱۱ كتاب ديگر او جواب الملاحده است كه يك سال پيش از نقض، تأليف شده است.۱۲
1.ر. ك: طبقات أعلام الشيعة، ج۶، ص۱۵۴.
2.ر. ك: فهرست منتجب الدين، ص۱۱۶(ش۴۴۱).
3.همان، ص۱۲۸(ش۵۲۱).
4.همان، ص۳۵(ش۱۵).
5.همان، ص۸۷ (ش۲۷۷).
6.التدوين فى أخبار قزوين، ص۵۳۶ (ش۲۱۱۷).
7.ر. ك: مجالس المؤمنين، ج۱، ص۴۸۲.
8.ر. ك: نقض، ص۳۷۶و ۶۴۱ و ص بيست و سه (مقدمه محقّق).
9.ر. ك: نقض، ص۱۱۵و ۲۹۵.
10.فهرست منتجب الدين، ص۸۷ (ش۲۷۷).
11.ر. ك: نقض، ص۱۷۷، ۲۳۹و۲۹۵؛ الذريعة، ج ۲۱، ص۳۳۰ (ش۵۳۲۲).
12.رياض العلماء، ج۳، ص۷۲.
