در روايت ديگرى، امام رضا عليه السلام ويژگى‏ها و نشانه‏هايى را براى امام بيان فرموده است كه مهم‏ترين آنها عبارت‏اند از: 1. أعلم الناس؛ 2. أحكم الناس؛ 3. أتقى‏الناس؛ 4. أحلم الناس؛ 5. أشجع الناس؛ 6. أسخى الناس؛ 7. أعبد الناس؛ 8. مختون به دنيا آمدن؛ 9. أولى الناس منهم بأنفسهم؛ 10. دلسوزتر از پدر و مادر؛ 11. مواظبت شديد بر اوامر و نواهى خداوند؛ 12. مستجاب الدعوه بودن؛ 13. همراه داشتن زره، سلاح و شمشير پيامبر خدا صلى اللَّه عليه و آله و ... . ¹
امّا هيچ يك از اين ويژگى‏ها و نشانه‏ها از شرايط امامتْ شمرده نشده است. ايشان در حديث ديگرى، صفات و ويژگى‏هاى بسيارى براى امام برمى‏شمارد و ضمن تأكيد بر كوتاهىِ انديشه بشر عادى از درك مقام امامت، به ناممكن بودن گزينش امام از سوى مردم و وجوب و لزوم نص و نصب الهى تصريح مى‏فرمايد.
امام رضا عليه السلام در فرازى از اين روايت مفصّل مى‏فرمايد:
وَ إنَّ العَبدَ إذَا اختَارَهُ اللَّه عزّوجلّ لِاُمُورِ عِبادِهِ شَرَحَ صَدرَهُ لِذلِكَ، وَ أودَعَ قَلبَهُ يَنابيعَ الحِكمَةِ، وَ ألهَمَهُ العِلمَ إِلهاماً، فَلَم يَعيَ بَعدَهُ بِجَوابٍ. وَ لا يُحَيَّرُ فيهِ عَنِ الصَّوابِ، وَ هُوَ مَعصُومٌ مُؤيَّدٌ مُوفَّقٌ مُسَدَّدٌ قَد أمِنَ الخَطايا وَ الزَّلَلَ وَ العِثارَ، يَخُصُّهُ اللَّه عزّوجلّ بِذلِكَ لِيَكُونَ حُجَّتَهُ عَلى عِبادِهِ، وَ شاهِدَهُ عَلى خَلقِه، وَ (ذلِكَ فَضْلُ اللَّهِ يُؤْتِيهِ مَنْ يَشاءُ وَ اللَّهُ ذُو الْفَضْلِ الْعَظِيمِ) فَهَل يَقدِرُونَ عَلى مِثلِ هذا فَيَختارُونه؟²
همانا هنگامى كه خداى عزّوجلّ بنده‏اى را بر [اداره‏] امور خلق برمى‏گزيند، سينه‏اش را بر اين كار گشاده مى‏گرداند و گنجينه‏هاى حكمت را در قلبش به وديعه مى‏سپارد و از طريق الهام، علم را به او افاضه مى‏فرمايد، به طورى كه پس از آن، از پاسخ [هيچ سؤالى‏] در نمى‏مانَد و از راه درست، متحيّر نمى‏گردد واو معصوم، مؤيّد، موفّق و مسدّد است و به تحقيق، ايمن از