پشتوانه‏هاى معتبر براى هرگونه فعاليت تقريب دانست.
نه. قزوينى در نقض، بيش و پيش از نقد اهل سنّت، از شيعه پيرايه‏زدايى مى‏كند.^۱شايد آنان كه نقض را كتابى مهم در ميان آثار كلامى شيعه نشمرده‏اند، از اين نكته، غافل بودند كه نقض، نقد اهل سنّت و يا حتّى دفاع از تشيّع نيست؛ خرافه‏زدايى از همه مذاهب اسلامى است؛ بويژه شيعه اثنى‏عشرى كه در آن روزگار، نياز به چنين دفاع و ويرايشى داشت.
ده. اعتدال مذهبى نقض، ويژه اين كتاب كلامى نيست؛ بلكه نقض را بايد نمونه‏اى همگون با ديگر آثار كلامى شيعه در سده‏هاى نخست (تا پيش از صفويه) شمرد.