نشان دهد و هم كيفيت بالاى دروس و تدريس آن در مدرسه را كه در بيرون مورد پذيرش قرار مىگرفتهاند.
3. متخصّصان علوم
در كنار آنچه گفته شد، عبد الجليل از متخصّصان رشتههاى مقبول و معروف روزگار خود در شهر قم چنين ياد كرده است:
يك. مُقريان فاخر
علم قرائت، از علوم ويژه قرآنى به شمار مىآيد كه از آغاز نزول قرآن كريم، مورد توجّه مسلمانان بوده است و مىتوان آن را نخستين علم اسلامى دانست كه با توجّه به تفاوت در قرائت بعضى از واژگان قرآنى، آرام آرام، قرائات سبعه مقبول شد و بخشى از دانشپژوهان مسلمان هم در روزگار بعدى، كوشش خود را صرف آموختن اين دانش و تسلّط بر آن مىكردند. واژه مقريان فاخر - كه عبد الجليل از آن ياد مىكند - نشان دهنده رونق اين دانش در ميان شيعيان و پيدا شدن طبقهاى به نام قُرّاء در ميان شيعه دارد. عبد الجليل اين قاريان را به صراحت، عالم به علم قرائتهاى سبعه توصيف مىكند.
دو. مفسّران عالم به منزّلات و مؤوّلات
دومين دانش اسلامى در رتبه پس از علم قرائت، علم تفسير است. اين دانش هم از همان دوران پيامبر صلى اللَّه عليه و آله آرام آرام مورد توجّه قرار گرفت و بعضى از صحابه همچون امام على عليه السلام و عبد اللَّه بن عبّاس بدان شهرت يافتند. عبد الجليل با زيركى ويژه خود در كوتاهترين واژگان، هم ميزان توجّه شيعيان را به قرآن با اِخبار از وجود طبقه مفسّران در ميان آنها نشان داده است و هم با آوردن واژه منزَّلات، دانش اين مفسّران به علم اسباب نزول را - كه از مهمترين دانشهاى وابسته به علم تفسير است و مفسّران اهل سنّت در آن مهارت داشتهاند - در ميان شيعيان مفسّر، يادآور شده است. وى سپس با واژه مؤوّلات، از علم التأويل - كه از دانشهاى اختصاصى رايج در ميان شيعيان بوده -
