سيّد عماد الدين عبد العظيم حسنى القزوينى امام جيلان و ديلمان و نقيب حضرت سلطان و جهاد او با ملحدان، همه طوايف را معلوم است و جاه و تمكين او پيش سلاطين و حمايت كردن علماى اهل سنّت و جماعت در وقايع و حوادث كه به قزوين افتاد، پوشيده نيست بر فضلا و عقلا و غير اينان كه به ذكر همه نتوان رسيدن.۱
ناصر خسرو نوشته است:
به هنگام عبور از قزوين در چهارده مرداد ماه برابر نهم محرم 438ق، رئيس اين شهر، مردى علوى بود. ۲
در اين عصر و دوره، سادات متنفّذ و قدرتمند خاندان جعفرى يا «جعافره»، حكمرانان قزوين بودند. اين خاندان را از احفاد جعفر طيّار نوشتهاند. ۳ شش نفر از خاندان جعفرى در قزوين، به حكومت رسيدهاند كه نخستين آنها ابو القاسم على بن احمد جعفرى (م 383ق) و آخرين آنها ابو على فخر المعالى ذو السعادات شرفشاه بن ابى طاهر محمّد بن احمد بن محمّد جعفرى (م 484ق) است. وى ممدوح برهانى و امير معزّى از شعراى مشهور دوره سلجوقى به شمار مىرود. و در دوره الب ارسلان و ملكشاه حكمران قزوين بود. ۴ خاندان جعفرى از اصيلترين خاندانهاى علمى شيعه در ايران شناخته شدهاند. ۵ مؤلّف نقض، در باره اين خاندان نوشته است:
خاندان سيّد ابو طاهر جعفرى به قزوين از فضل و حرمت او، و پسرش اميرشرفشاه جعفرى كه ورثه او زر و جواهر به كيله ۶ قسمت كردند و املاك
1.نقض، ص ۲۲۵.
2.سفرنامه ناصر خسرو، به كوشش: نادر وزينپور، ص ۵.
3.سيماى تاريخ و فرهنگ قزوين، ج ۱، ص ۱۳۴.
4.همان، ص ۱۳۵. مستوفى از ابو على محمّد جعفر و شرفشاه جعفرى دو تن از جعفريان را نام برده است و به ثروت انبوه آنان اشاره كرده است (تاريخ گزيده، ص ۷۹۵).
5.همان جا.
6.كيله: پيمانهاى براى كشيدن غلّات (فرهنگ نوين، ص ۶۱۱).
