در سال 373 ق، خرابى به اين بارو راه يافت، صاحب بن عبّاد، وزير فخر الدوله ديلمى، آن را تجديد بنا نمود.۱ در سال 411 ق، در اثر درگيرى مردم قزوين با سالار ابراهيم بن مرزبان، خرابى به بارو راه يافت. امير ابو على جعفرى به مرمت آن پرداخت.۲ اين بارو يك بار ديگر نيز در 572 ق، مورد مرمّت واقع گرديد تا در حمله مغول خراب گرديد.۳
3. نامهاى ديگر قزوين
قزوين، داراى نامها و القاب متعدّدى بوده است از اين قرار:
دار الموحّدين، شادپور، شاهشاپور، غازبين، كازبين، كازوين، كاسپين، كاشوين، كزبين، كزوين، كژوين، كسوين، كشوين، باب الجنّة۴ و دار السنّة.۵
باب الجنّة (در بهشت) از مشهورترين القاب قزوين است. اين به سبب رواياتى است كه سنّىها در فضيلت اين شهر از پيامبر اسلام صلى اللَّه عليه و آله نقل كردهاند.۶ دو تن از جغرافىدانان پرآوازه سده هفتم و هشتم هجرى، عماد الدين زكرياى قزوينى و حمد اللَّه مستوفى قزوينى - كه هر دو قزوينى و سنّى مذهب اند - ، مطالب مبسوطى را در باره جغرافياى قزوين نگاشتهاند.۷ از جمله در فضايل قزوين، رواياتى را نقل كردهاند. مستوفى، بالغ بر 42 روايت آورده است كه 36 تاى آن را از كتاب تدوين رافعى شافعى قزوينى (م 623 ق) نقل كرده است.۸
ياقوت حموى غير شيعى، روايتى را به صورت مرسل از امام جعفر صادق عليه السلام با
1.همان جا.
2.همان، ص ۵۸.
3.فرهنگنامه تطبيقى نامهاى قديمى و جديد و مكانهاى جغرافيايى ايران و نواحى مجاور، ص ۲۳۵.
4.نقض، ص ۱۰۹.
5.نزهة القلوب، ص ۵۶.
6.ر.ك: آثار البلاد و اخبار العباد، زكرياى قزوينى، ص ۴۳۴ - ۴۴۰؛ تاريخ گزيده، ص ۷۵۸ - ۸۱۴؛ نزهة القلوب، ص ۵۶ - ۵۹.
7.تاريخ گزيده، ص ۷۵۸ - ۷۷۳.
