دكتر جعفرشعار در مقاله «پسوندهاى زايد و نقش آنها در زبان فارسى» گفته:
و امروز در يزد در آخر اسمهاى خاص، كاف ماقبل مضموم مىآورند. مثلاً على و حسن را عليوك و حسنوك مىگويند و در قم، هاى غير ملفوظ مىافزايند: عليه و حسنه و در اصفهان چى مىآورند عليچى و حسنچى. ۱
نويسنده سنّى، در ادامه نقل متون كتابهاى علماى شيعه در اثبات اين نكته كه عالمان شيعه، بر اصحاب رسول خدا صلى اللَّه عليه و آله لعن مىكنند، متنى ديگر از حسكاى بابويه آورده و مىگويد: «حسكاى بابويه گفت: من هيچ شب نخسبم تا صد بار لعنت به معاذ جبل نكنم و معاذ جبل - رضى اللَّه عنه - ، امين و كاردار رسول بود بر اعمال يمن و تعليم شرعيات و رسول - عليه السلام - در حقّ او گفته بود: أعلمكم بالحلال و الحرام معاذ بن جبل. نمىشايد كه يك شب بر پير دانشمند رافضى بازگردد تا او را چند بار لعنت بكند، فكيف بر آنها كه خلافت و امامت كردند». ۲
نويسنده كتاب نقض هم در پاسخ به او، گفته است:
امّا جواب اين كلمات همان است كه دروغ و بهتان است و وزر و وبال به گردن آن كس كه گويد و روا دارد دروغى بر پيرى زاهد عالم، مقدّم نهادن، كه سيرت و طريقت شمس الإسلام حسكا - رحمة اللَّه عليه - همه علماى فريقين را معلوم باشد از عفّت نفس و كوتاهزفانى و پاكنفسى و نمىدانم كه اين لفظ، خودِ مصنّف شنويده است يا از كسى نقل مىكند؟ اگر خود شنيده است بر آن معتمدى نيست كه قولش در مثل اين دعوى مسموع باشد و مانند آن دروغ است كه ... و گر حوالت به اصحاب خبر كند، همه، اعداى حسكا باشند هم مسموع نباشد و شيعه خود اين حوالت نكنند و گر ما نيز خواهيم به دروغ به علماى او حوالت كنيم، توانيم. امّا آن كس را كه به قيامت و بعث و نشور، ايمان درست باشد، همانا كه روا نداند كه به دروغ كند به علماى مرده و زنده. ۳
