حاكى از آن است كه مناقبيان در شهرهايى چون: قم، كاشان، آوه، رى، شهرهاى مازندران، سبزوار، نيشابور و مراكز تجمّع شيعه، بيشتر حضور داشتهاند. ۱ همين دليل خوبى است كه انگيزه مناقبيان، بيشتر درونگروهى بوده است تا فرامذهبى. البته بنا بر گزارش عبد الجليل، مناقبخوانان در نقاط مركزى شهرهايى كه اعم از شيعه و سنّى بوده نيز همانند محلّههاى تمام شيعى، مناقب اهل بيت عليهم السلام را مىخواندند:
آنگه گفته «كه در بازارها جمع شوند و مناقب خوانند»، پندارى نديده است و نشنيده كه مناقبخوانان در قطب روده ۲ و به رسته نرمه و سر فليسان و مسجد عتيق همان خوانند كه به در زاد مهران و مصلحكان ۳. ۴
اين جلسات، به صورت منظّم و عمومى در روزهاى معيّنى برپا مىشده و در اين جلسات، شيعه و سنّى شركت مىكردند. جلسه شيعيان مناقبخوان در «رى»، روزهاى دوشنبه بر پا مىشده است. عبد الجليل مىنويسد:
و كدام دوشنبه باشد كه در مجلس ما از ده و بيست و پنجاه و پانصد منقبتخوان و عالم و بازارى از حنفيان و شفعويان كمتر باشند و مىشنوند و بعضى مىنويسند ... . ۵
مؤلّف كتاب بعض فضائح الروافض، ۶گزارشهاى متعدّدى از جلسات منقبتخوانى شيعيان ارائه كرده است. او كه از مخالفان منقبتخوانان و منقبتخوانى بوده است، مىنويسد: «در بيرانهها، جمع شوند و مناقب خوانند ... رافضيان، اين همه
1.نقض، ص ۷۷.
2.گويا مراد از قطب روده، جايى بوده كه در آن محله مركزيت داشته است (ر.ك: نقض، پاورقى، ص ۷۷).
3.در مصلحكان و زاد مهران، نام دو محله اصيل شيعى در رى بوده است (ر.ك: همان جا).
4.همان، ص ۷۷.
5.همان، ص ۱۰۶.
6.بعض فضائح الروافض، در سال ۵۵۶ ق، به دست يكى از نويسندگان متعصّب اهل سنّت، عليه شيعه نوشته شده است. اين كتاب در باره شيعيان و امامان معصوم عليهم السلام مفادى زننده به كار برده است. در سال ۵۶۰ق، عبد الجليل قزوينى رازى كتابى با عنوان بعض مثالب النواصب فى نقض «بعض فضائح الروافض» در ردّ آن نگاشت كه به نام نقض، مشهور است.
