- ها پذيرفتن: امّا نصيحت من هاپذير. ^۱
- ها نمودن: خواسته كه باطل به حق ها نمايد. ^۲
- ها نهادن: به خويشتن ها نهاده‏اند. ^۳

دو. اضافه شدن حرف «ه» به آغاز كلمات با مصوّت «الف»

ديگر اضافه شدن آواى «ه (h)» به آغاز بعضى كلمات است كه با مصوّت «a» شروع مى‏شوند. مانند «هَما» به معنى «ما» كه از پهلوى «اَما(ama)» گرفته شده و در صفحه 339 (مأخوذ از نسخه ع كه قديمى‏ترين نسخه كتاب است) به كار رفته است. كلمه «هنار» به جاى انار (در ص 121) نيز مربوط به همين موضوع است. استعمال كلمه هست به جاى است (در ص 47 و ص‏4) نيز احتمالاً مربوط به همين مسئله است. ^۴

سه. كاربرد لغات به شكل پهلوىِ آنها

بعضى از كلماتى كه در پهلوى با «و» به كار مى‏رفته‏اند و در فارسى به «ب» بدل شده‏اند، در نقض به شكل قديمى‏شان به كار رفته‏اند:
- «ورده» به جاى «برده»: سيصد ورده، آزاد فرموده. ^۵
- «نياود» به جاى «نيابد»: چنين تهمت، به شيعه اصوليه، راه نياود و نيافته است. ^۶
- خللى به حكمى از احكام الهى، راه نيابد. ^۷
كلمه آستين در اين كتاب، يك بار به شكل «آوستى» و بار ديگر به شكل «اوستين» به كار رفته است:
- خليفه در آوستى او بود. ^۸