مدّعى، اعتقاد شيعه را در باره شكافته شدن سقف خانه و غايب شدن امام زمان، محال و گزافه مى‏شمارد. ^۱ ناقض، داستان پيرى از صوفيان به نام ثابت البُنانى را نقل مى‏كند كه درگذشت و مريدانش او را دفن كردند؛ امّا چون بر سر تربيت او آمدند «البته كالبد شيخ در خاك نيافتند»، ناگزير براى فهم حقيقت نزد دختر هفت ساله شيخ رفتند و بى آن كه سؤالى كرده باشند، آن دختر گفت: «پندارم پير را در خاك طلبيديد و نيافتيد» و سپس اشاره مى‏كند كه دعاى پدرش مستجاب شده و خداوند او را در خاك رها نكرده است «كه جاى مردان، روضه پاك است، نه ميانه خاك است». ^۲
پس از نقل اين ماجرا - كه در متون اهل سنّت آمده است - ، ناقض مى‏پرسد: «پس اى نامنصف! روا باشد كه ثابت بُنانى را از ميان خاك ببرند چنان كه كس نبيند و دخترش غيب داند و امام سنّى در تصنيف شرح دهد و غريب نباشد؛ امّا روا نباشد كه بقيه ذريه طاهره از آل مصطفى كه خائف باشند بر وى از اعدا [... ]بارى تعالى از سقف خانه او را بيرون برد؟!». ^۳
مدّعى به شيعيان حمله مى‏كند كه آنان دو خليفه نخست را «دوست ندارند و پنهان ايشان را لعنت كنند». ناقض پاسخ مى‏دهد كه گويا وى خود فراموش كرده است كه هم‏مذهبانش در عهد خلفاى بنى اميّه و مروانيان، يعنى نهصد و پنجاه ماه، آشكارا و بر سر منبرها على را «لعنت مى‏كردند بر منبرهايى كه خطبه به نام بوبكر و عمر و عثمان مى‏كردند». ^۴
مدّعى گفته بود كه شيعيان بر اين باور هستند كه مقصود از تين، در سوره تين، پيامبر صلى اللَّه عليه و آله و مراد از زيتون، «على است». ^۵ ناقض پاسخ مى‏دهد كه غالب مفسّران، تين و زيتون را به همان معناى لغوى‏اش تفسير كرده‏اند. بهرى نيز اين دو را نام دو كوه