پدر نمىبرد تا او را به دوستى على عاقْ خواندند و عمر را بسى پسر عمَّان بودند كه فرمان نمىبردند و نه مذهب سنّيان است كه عمر، پسر را بكشت كه فرمانش نمىبرد؟ و خود بولهب فرمان مصطفى را نمىبرد؟». ۱ حال همان گونه كه از اين نافرمانىها نمىتوان حكمى بر ضدّ كسانى كه نافرمانىشدهاند صادر كرد، از نافرمانى عقيل، نمىتوان نتيجهاى بر ضدّ على به دست آورد.
مدّعى نوشته بود: «كُشندگان حسين، همه خدمت پدرش على مرتضى كرده بودند» و اين را نقصى بر امام مىشمارد. ناقض پاسخ مىدهد: «كذلك كُشندگان عثمان، همه خدمت بوبكر و عمر كرده بودند و يكى خود محمّد بوبكر است». ۲
مدّعى نوشته بود: «بدان اى برادر، كه رافضيى دهليز ملحدى و بلكه خود، اساس الحاد است». ۳ آن گاه مىكوشد تا به استناد برخى افراد بدنام يا علويان ملحد شده، تشيّع را با همان ميزان بسنجد. ناقض پاسخ مىدهد كه گناه كسى را به پاى ديگرى نخواهند نوشت و اگر پسر نوح پيامبر «كافر باشد، به اجماع همه مسلمانان نقصان نبوّت او نكند» و باز طبق ديدگاه مدّعى مبنى بر كفر والدين، شخص محمّد مصطفى، «نقصان رسالتش نباشد». از اين منظر، «ملحد، ملحد باشد از هر مذهب كه انتقال كند و اصحاب آن مقالت را خللى نباشد: (وَلاَ تَزِرُ وَازِرَةً وِزْرَ أُخْرَى)۴». ۵
8. اشاره به مسائل بىربط با اعتقادات
برخى اشكالات مدّعى، بهواقع، نه تنها اشكالى جدّى به شمار نمىروند، اساساً ربطى به موضوع ندارند و پيش كشيدن آنها نيز بيش از آن كه به شيعيان آسيب بزند، گوياى ناتوانى وى در مواجهه درست با مسائل عقيدتى است. وى در راهى كه در پيش گرفته، از هيچ ترفندى روىگردان نيست و به هر نكتهاى، با ربط و بىربط اشاره مىكند تا
