الأربعين بود در اسلام» و به دليل كودكى على «قريش بدو اعتبار نكردند». ۱ ناقض پاسخ مىدهد كه در اين صورت، تكليف ما با حضرت يحيى و عيساى پيامبر كه به تصريح قرآن، در كودكى به نبوّت برگزيده شدند، چه مىشود؟ سپس نمونههايى از دلاورى على و احاديثى در منقبت او مىآورد.
همچنين مدّعى مىنويسد: «خبيثى ديگر بود نامِ او بُلعميد مناقبى [...] به فرجام در آخر عمر شكلش بگرديد و سرش به لقوه چون سر خوكان شد و بمرد». ناقض پاسخ مىدهد كه خداوند كيفر كافران و ملحدان را به آخرت موكول كرده است و به رسولش گفته است: (وَمَا كانَ اللّهُ لِيعَذِّبَهُمْ وَأَنتَ فِيهِمْ)۲ . امّا مدّعى، «رافضيان را كه دشمن بوبكر و عمر اند على زعمه، عقوبت به دنيا مىكند تا بر اين اصل درجه بوبكر و عمر زيادهتر و بهتر باشد از درجه خداى و رسول خداى». ۳
سپس توضيح مىدهد كه بيمارى و مصيبت دنيايى، تابع مذهب و اعتقادات فرد نيست؛ بلكه ناظر به مصالح مردم است. به همين سبب، ايّوب پيامبر عليه السلام دچار اين مصائب شد و اسير سى نوع بيمارى شد: «كمينه آن بود كه كرمانِ زنده از قروح اندامش بيرون مىآمدند و به ديگر موضع فرو مىشدند». حال يا بايد گفت كه او به دليل رافضىبودن و شتم شيخين دچار اين گونه بيمارىها شده بود، يا اساساً بيمارى، ربطى به مناقشات مذهبى ندارد. افزون بر آن، يكى از ناصبيان فضائلخوان دوستدار شيخين نيز دچار ده گونه بيمارىِ هولناك شد كه يكى از آنها لقوه بود و اين دوستى، مانع آن بيمارىها نگشت. ۴
11. توضيح و تبيين مسائل
ناقض، گاه در مواجهه با برخى اشكالات به شكلى فيلسوفانه و متكلّمانه به تحليل مفاهيم مىپردازد و مىكوشد نشان دهد كه مقصود شيعيان در اين باره چيست. نمونه
