است، الاّ به نيّت سنّت نكنند». حال مدّعى كه سنّى حنفى است، بايد نماز وتر را با دو نيّت به جاى آورد و «اين روا نباشد و چون نيّت كند، حنفى سنّى نباشد». در نتيجه، «اولىتر آن كه وتر نكند نه مصنّف و نه هيچ حنفى سنّى كه مذهبش مركّب باشد». ۱
12. نشان دادن مغالطه همسويى
يكى از شيوههاى مدّعى، آن است كه مىگردد و شباهتى هرچند اندك، ميان يكى از باورها يا شعاير شيعيان با پيروان مذاهب يا اديان ديگر مىيابد و سپس حكم آن دين يا مذهب را بر شيعيان جارى مىسازد و آنان را همانند مىشمارد. اين باور، ممكن است درست يا نادرست باشد؛ امّا چون از نظر مدّعى خطاست، به صرف مشابهت در اين باور، مىتوان اين شباهت را تعميم داد و شامل جنبههاى ديگر اعتقادى نيز دانست. اين شيوه استدلال، نوعى مغالطه است كه در كتابهاى منطقى و تفكّر انتقادى از آن به عنوان مغالطه همنشين بد، ۲نام برده مىشود. طبق اين مغالطه، به نوشته واربرتون، عقيدهاى كه شما داريد، فلان شخص يا گروه شرور يا كودن دارند. پس اين عقيده، بد است. براى مثال، اگر دانشمندى با تحقيقاتى به درستى نوعى دورآگاهى معتقد شود، چون عوام نيز چنين انديشهاى دارند، باطل است. ۳
ناقض در برابر اين نوع استدلال مغالطى، گاه عين همان را از باب جدل بر ضدّ حريف به كار مىبندد و گاه بهدقت نشان مىدهد كه درستى يا نادرستى يك عقيده، بر اساس حقّ و باطل و با ميزان خرد سنجيده مىشود، نه بر اثر مشابهت با عقايد فلان گروه يا بهمان دسته. براى نمونه، يكى از فضايح شيعه از نظر مدّعى، آن است كه آنان در مواردى، مانند يگانگى ذات و صفات با معتزله همعقيده هستند. ۴
1.همان، ص ۶۴۵.
2.Bad company fallacy.
3.Thinking from A to Z, Nigel Warburton, third edition, London and New York, Routledge, ۷۰۰۲, p. ۳۲.
4.نقض، ص ۴۸۲.
