من و خدا ، هيچ كسى از بندگانش نبود !
حاضران گفتند : راست گفتى!
اين احاديث را سيوطى در الجامع الصغير ، ^۱ از پيامبر خدا صلى الله عليه و آله نقل كرده است :
الف . از عبادة بن صامت .
ابدال ، در ميان اين امّت ، سى نفرند كه دل هايشان ، به مثابه دل ابراهيم خليل است .
هر گاه يكى از آنها بميرد ، خداوند ، كسى را جاى او بر گزيند .
نيز همو ، نقل كرده :
ابدال ، در ميان امّت من ، سى نفرند كه زمين با آنها بر پاست ، و شما به خاطر آنها ، يارى داده مى شويد و برايتان ، باران مى بارد .
ب . از عوف بن مالك .
ابدال ، در ميان مردم شام اند . آنها به خاطر وجود آنان ، يارى مى شوند و روزى داده مى شوند .
ج . از اَنَس بن مالك .
ابدال ، چهل مرد و چهل زن هستند . هر گاه مردى از آنها بميرد ، خداوند ، مرد ديگرى را جاى گزين مى كند ، و هر گاه زنى از آنها بميرد ، زن ديگرى را جاى گزين مى كند .
بسيارى از علما ، درستى اين احاديث و نقل ها را رد كرده اند و گفته اند : اين روايات ، از جهت متن و سند ، باطل اند ، همان گونه كه محقّقان حديث شناس ، در باره سندهاى احاديث ابدال ، سخن گفته اند [و آنها را رد كرده اند] ؛ از جمله ، حافظ ابن جوزى كه حكم به جعلى بودن آنها كرده و ابن تيميّه هم از او تبعيت نموده و همين طور ، سخاوى . ^۲