۵۰۴۴.عنه عليه السلامـ في الدَّعاءِ ـ: اللّهُمَّ صلِّ على محمّدٍ و آلِ محمّدٍ ، و اجْعَلْنا مِمَّن جاسُوا خِلالَ دِيارِ الظّالِمينَ ، و اسْتَوْحَشوا مِن مُؤانَسَةِ الجاهِلينَ ، و سَمَوا إلى العُلُوِّ بنُورِ الإخْلاصِ . ۱
۵۰۴۵.الإمامُ الصّادقُ عليه السلام :إنَّ المؤمنَ لَيَخشَعُ لَهُ كُلُّ شيءٍ و يَهابُهُ كُلُّ شيءٍ . إذا كانَ مُخلِصا للّهِ أخافَ اللّهُ مِنهُ كُلَّ شيءٍ ، حتّى هَوامَّ الأرضِ و سِباعَها و طَيرَ السَّماءِ . ۲
۵۰۴۶.الإمامُ الكاظمُ عليه السلام :قالَ عيسى عليه السلام : يا عَبيدَ السَّوءِ ، نَقُّوا القَمْحَ و طَيِّبوهُ و أدِقّوا طَحْنَهُ تَجِدوا طَعْمَهُ و يَهْنِئْكُم أكْلُهُ ، كذلكَ فأخْلِصوا الإيمانَ و أكْمِلوهُ تَجِدوا حَلاوَتَهُ و يَنْفَعْكُم غِبُّهُ . ۳
۵۰۴۷.بحار الأنوار عن صحيفةِ إدريسَ عليه السلام :مَن خَلَصَ إيمانُهُ أمِنَ دِينُهُ . ۴
1053
ما بَينَ الإخلاصِ وَ الرِّياءِ
۵۰۴۸.الإمامُ الباقرُ عليه السلام :ما بينَ الحقِّ و الباطِلِ إلاّ قِلَّةُ العَقلِ . قيلَ : و كيفَ ذلكَ يا بنَ رسولِ اللّهِ ؟ قالَ : إنَّ العَبدَ يَعمَلُ العَمَلَ الّذي هُو للّهِ رِضا فيُريدُ بهِ غَيرَ اللّهِ ، فلَو أنَّهُ أخْلَصَ للّهِ لَجاءَهُ الّذي يُريدُ في أسْرَعَ مِن ذلكَ . ۵
۵۰۴۴.امام زين العابدين عليه السلامـ در دعا ـگفت : خدايا! بر محمّد و خاندانش درود فرست و ما را از كسانى قرار ده كه خانه هاى ستمگران را [براى نابود كردن آنها ]مى كاوند و از همدمى با نادانان مى گريزند و با روشنايى اخلاص به سوى مراتب عالى بالا مى روند.
۵۰۴۵.امام صادق عليه السلام :همه اشياء در برابر مؤمن خاشعند و از هيبت او مى هراسند . اگر براى خدا اخلاص ورزد خداوند همه چيز ، حتى گزندگان و درندگان زمين و پرندگان هوا را از او بترساند .
۵۰۴۶.امام كاظم عليه السلام :مسيح عليه السلام فرمود : اى بندگان بد ! گندم را پاك و تميز كنيد و خوب آردش نماييد، تا طعم آن را خوب بچشيد و گوارايتان گردد . همچنين ايمان را خالص و كامل گردانيد، تا شيرينى آن را بيابيد و سرانجامش شما را سود رساند .
۵۰۴۷.بحار الأنوار :در كتاب ادريس عليه السلام آمده است : آن كه ايمانش خالص باشد، دينش سالم و در امان مانَد.
1053
ميان اخلاص و ريا
۵۰۴۸.امام باقر عليه السلام :ميان حقّ و باطل [چيزى ]جز كم خردى نيست . عرض شد : چگونه، اى زاده رسول خدا؟ فرمود : آدمى كارى را كه رضاى خدا در آن است، براى غير خدا انجام مى دهد ، در صورتى كه اگر آن را محض رضاى خدا انجام مى داد، خداوند او را به هدفى كه از آن كار داشت زودتر مى رساند.
1.. بحار الأنوار: ۹۴/۱۲۶/۱۹.
2.بحار الأنوار : ۷۰/۲۴۸/۲۱ .
3.بحار الأنوار: ۷۸/۳۰۶/۱.
4.. بحار الأنوار: ۹۵/۴۵۶ .
5.المحاسن : ۱/۳۹۵/۸۸۴ .
