6 / 2

تربيت كردنِ به هنگام

۲۰۳.امام على عليه السلامـ از سفارش ايشان به فرزندش امام حسن عليه السلام ـ :در صدد سفارش كردن به تو بر آمدم و به توصيه هايى چند مبادرت ورزيدم ، پيش از آن كه اَجَلم به سر آيد و مانع از آن شود كه آنچه را در دل دارم ، به تو بگويم ، يا در انديشه ام كاستى آيد ، چنان كه در جسمم كاستى پديد آمده است ، يا پاره اى چيرگى هاى هوس و فريبندگى هاى دنيا پيش از من به سراغ تو آيند و در نتيجه ، چونان شترِ سركش و رَمنده شوى .
دل جوان ، چونان زمين ناكِشته است كه هر بذرى را كه در آن افكنده شود ، مى پذيرد. از اين رو ، پيش از آن كه دِلَت سخت شود و انديشه ات مشغول گردد ، به تربيت كردن تو مبادرت ورزيدم ... و چون آن امور تو كه براى هر پدر دلسوزى مهم است ، براى من هم مهم بود و تصميم به تربيتت گرفته بودم ، بهتر آن ديدم كه اين تربيت ، زمانى باشد كه تو در اوان عمر خويش هستى و شور و شوق زندگى دارى ، و از نهادى پاك و جانى صاف برخوردارى ، و بهتر آن ديدم كه اين كار را با آموختن كتاب خداوند عز و جل به تو و تعليم تأويل آن و شرايع و احكام اسلام ، و حلال و حرام آن ، آغاز كنم.

۲۰۴.امام على عليه السلام :كودك بايد هفت سال تربيت شود ، هفت سال تأديب شود ، هفت سال به كار گرفته شود و مدّت رشدش در بيست و سه سالگى به پايان مى رسد ، تا سى و پنج سالگى، رشد عقلى مى كند و پس از آن ، تجربه ها به كارش مى آيند.