امام سجاد علیه السلام

لَمّا صَبَّحَتِ الخَيلُ الحُسَينَ عليه السلام ، رَفَعَ يَدَيهِ وقالَ : اللّهُمَّ أنتَ ثِقَتي في كُلِّ كَربٍ ، ورَجائي في كُلِّ شِدَّةٍ ، وأنتَ لي في كُلِّ أمرٍ نَزَلَ بي ثِقَةٌ وعُدَّةٌ ، كَم مِن هَمٍّ يَضعُفُ فيهِ الفُؤادُ ، وتَقِلُّ فيهِ الحيلَةُ ، ويَخذُلُ فيهِ الصَّديقُ ، ويَشمَتُ فيهِ العَدُوُّ ، أنزَلتُهُ بِكَ وشَكَوتُهُ إلَيكَ ، رَغبَةً مِنّي إلَيكَ عَمَّن سِواكَ ، فَفَرَّجتَهُ وكَشَفتَهُ ، وأنتَ وَلِيُّ كُلِّ نِعمَةٍ ، وصاحِبُ كُلِّ حَسَنَةٍ ، ومُنتَهى كُلِّ رَغبَةٍ .

ـ از امام زين العابدين عليه السلام ـ: صبح [عاشورا] ، چون امام حسين عليه السلام چشم گشود ولشكر را ديد ، دستانش را بالا برد و گفت : «خداوندا! تو تكيه گاه من در هر سختى و اميد من در هر گرفتارى هستى. در هر امرى كه بر من درآمده ، تو تكيه گاه و ساز و برگِ منى . بسى پريشانى كه دل ، در آن سست مى شود و چاره ، اندك مى گردد و دوست ، انسان را وا مى گذارد و دشمن ، شماتت مى كند و من ، از سرِ رغبت به تو ، و نه ديگران ، شكايتش را نزد تو آورده ام و تو در آن ، برايم گشايش داده اى و آن را برطرف ساخته اى . تويى ولىّ هر نعمت و صاحب هر نيكى و نهايت هر مقصود» .

الإرشاد : ج 2 ص 96

>احادیث>احادیث موضوعی>الفبایی>الف

تعداد بازدید : 12047

استئثار (ويژه خوارى / انحصارطلبي) - صفحه 21

1 / 2

تأكيد بر حرام بودن انحصارطلبى در فَى ء

۶.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :پنج نفرند كه من و هر پيامبر مستجاب الدعوه اى ، آنان را لعنت كرده ايم: كسى كه به كتاب خدا بيفزايد ، كسى كه سنّت مرا فرو بگذارد ، كسى كه تقدير خدا را باور نداشته باشد ، كسى كه حرمت عترت مرا كه خداوند مقرّر داشته است ، بشكند ، و كسى كه فى ء ^۱ را به انحصار خود در آورد و آن را بر خويشتن روا بشمارد.

۷.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :هفت نفرند كه من و هر پيامبر مستجاب الدعوه اى ، آنان را لعنت كرده ايم: ... و كسى كه فى ء را به انحصار خود در آورَد .

۸.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :من هفت نفر را لعنت كرده ام كه خداوند و هر پيامبر مستجاب الدعوه پيش از من نيز آنان را لعنت كرده اند : ... و كسى كه فى ء مسلمانان را به انحصار خود در آورَد و آن را براى خويشتن روا بشمارد.

۹.امام على عليه السلام :در تقسيم كردن فى ء ، واجب است كه ميان مسلمانانى كه اهل آن هستند (فى ء ، حقّ آنان است) ، عدالت (برابرى) رعايت شود و از به انحصار خود در آوردن آن ، خوددارى شود .

1.فَىْ ء ، بر چيزهايى اطلاق مى شود كه با مسالمت از كُفّار گرفته مى شود و نيز زمين هايى را كه ساكنان آنها به موجب عهدنامه اى تسليم شده باشند ، در بر مى گيرد . م .